21 december is het dan eindelijk zo ver; we hebben er films over gemaakt, talloze geleerden hebben er hun zegje over gedaan, maar de laatste maand van dit jaar zal ook echt de laatste aller tijden zijn. De beschikbare rampscenario’s: zombies, een atoomoorlog, aanvallende aliens of de afschrikwekkende Cthulhu komt boven water om de wereld te vernietigen. Maar dames en heren, geen paniek, want de koningen van poppunkland zijn teruggekeerd om de troon op te eisen en de wereld te redden van de ondergang. Baltimore’s trots All Time Low laat met de artwork van de nieuwe plaat Don’t Panic zien dat er geen rede tot paniek kan zijn. Na het uitstapje naar de grote muziekwereld bij Interscope Records zijn ze weer terug bij het vertrouwde Hopeless Records en hebben naar eigen zeggen de beste All Time Low-plaat tot nu toe gemaakt. Talloze promotiefilmpjes waren gemaakt voor dit album en een nieuwe tour DVD staat ook al in de steigers. Genoeg werk aan de winkel dus.

Ten opzichte van het vorige album Dirty Work is Don’t Panic een hele verbetering. Dirty Work was vooral door de professionele druk een minder album en eigenlijk een beetje All Time Low onwaardig. Te weinig puberale herrie en weinig creativiteit. Don’t Panic haalt dat gelukkig weer op. De openingstrack The Reckless And The Brave klinkt als een ode aan het “jong-en-onbevangen”-zijn en laat zien dat de band weer terug bij de sfeer van Nothing Personal en So Wrong, It’s Right is. De rest van het album klinkt lekker, met hier en daar een rauwe rand (So Long Soldier) of een relaxed, rustig nummertje (Thanks To You).

Meesterlijke superhits als Dear Maria en Weightless hebben een paar jaar geleden wel de toon gezet voor de muziek van All Time Low. Verwachten dat we op elk album minstens twee van deze megatracks is misschien onredelijk, maar we dromen er allemaal van. De heren hebben zich echter dit keer laten leiden door hun gevoel in plaats van wat het publiek verwacht, maar alsnog prima aan de verwachting voldaan. Onverwachte muzikale wendingen en teksten die prima mee te blèren zijn staan met tientallen op het album en zullen ervoor zorgen dat hoe vaker je het luistert, des te meer je het gaat waarderen.

Mijn angst dat dit een herhaling van het matige Dirty Work zou worden, is gelukkig onnodig gebleken. All Time Low’s nieuwe klinkt lekker, puberaal, maar toch wat meer ontwikkeld. De toevoegingen van andere vocalisten (onder andere Cassadee Pope van Hey Monday) zorgen voor afwisseling in de nummers. Don’t Panic is in tweede instantie de waardige opvolger van het in 2009 verschenen Nothing Personal, en stelt de fans met één enkele blik op het album al gerust. Dus mensen, geen paniek!

Luister van Don’t Panic:

• The Reckless And The Brave
• Backseat Serenade
• Somewhere In Neverland
• For Baltimore