,

VIDEO: Ne-Yo ft. Juicy J – She Knows

neyo

Ne-Yo pakt weer flinkt uit met de videoclip voor zijn Juicy J geassisteerde tweede single She Knows. Hoewel het nummer zelf wat inzakt wanneer Juicy J aan de beurt is, mag het duidelijk zijn dat Ne-Yo weer een lekkere track aan zijn broek heeft hangen. De videoclip speelt zich af in onder andere een supermarkt en een basketbalveld waar enkele vrouwen hun kunstjes laten zien aan de strippaal. Het maakt dus niet of je het voor het nummer doet of niet; de videoclip zit weer bomvol leuks. She Knows is bovendien te horen op Ne-Yo’s zesde studio album Non Fiction

Bekijk hier de clip van She Knows:

/0 Reacties/door
, ,

REVIEW: Childish Gambino – STN MTN / Kauai

Sinds Donald McKinley Glover (Childish’ echte naam) echte doorbraak eind 2013 met zijn album Because the Internet mag er gesproken worden van een vernieuwende frisse wind. Hij liet de wereld schudden met zijn eigen kijk op productie en invulling van rap songs en zet hiermee ook gelijktijdig enorme druk op zich, want wat wordt zijn volgende zet? In dit geval dus zijn op 3 oktober gereleasede EP Kauai (ik oefen nog steeds op de uitspraak) die zijn mixtape STN MTN een dag later moest opvolgen. Er is hier dus spraken van een gecombineerd concept-album welke qua verhaallijn Because the Internet opvolgt.

Van zijn mixtape STN MTN die ik vluchtig heb geluisterd om de chronologie in stand te moeten houden ben ik niet erg te spreken. De term mixtape geeft mij überhaupt al snel een zure smaak in de mond en is vaak een voorbode van een bij elkaar gesprokkeld zooitje wat de fans vaak zoet moet houden. Hoewel ik al bang was voor een afknapper kan ik kort blijven over deze eerste kant: Het is flink onder de maat. Toch benieuwd?
STN MTN kan je hier beluisteren.

Daarentegen zal ik verder ingaan op de EP kant genaamd Kauai welke direct goed begint met de single Sober. Dit is weer de typische stijl van Gambino waar je als luisteraar op hoopt. Dit uit zich in de diversiteit aan instrumenten en heldere tonen afgewisseld met catchy en dan weer duistere sounds die zijn stempel direct op de EP drukken. Dit laat zich ook duidelijk merken in tracks als Pop Thieves (Make it Feel Good) waar Jaden Smith een ietwat vage maar interessante outro voor verzorgt.

Zoals te verwachten gaat de outro nog verder in Late Night In Kauai, de geestelijke ‘laatste track’. Ook weer een track die zoals alle andere voorgaande tracks op deze EP mogen worden beschreven als interessant. Childish is erg goed in verhalend rappen, dat af en toe weer afwisselt in heldere zang en lange instrumentals wat hij al eerder uitstekend demonstreerde op Because the Internet. Het album sluit af met nieuwe versie van zijn hitsingle 3005. Qua productie zeker de moeite waard om te luisteren, maar voor de niet-fan niet per se het luisteren waard.

Over het algemeen mag ik dus zeggen dat ik te spreken ben over dit tussentijdse digitaal te downloaden werk van de oud Community acteur. Het idee van een gecombineerde mixtape/EP zal de aandacht trekken van vele luisteraars en natuurlijk zijn fans. Dat neemt dan wel gelijk met zich mee dat de kwaliteit van de mixtape wat minder is en de vernieuwende factor op Kauai nog ietwat ver te zoeken is, toch ben ik van mening dat Gambino met zijn toch al interessante en distantiërende stijl al vernieuwing en originaliteit genoeg op zak heeft. ‘Never change a winning team’ gaat hier dan ook goed op.

Luister van STN MTN / Kauai:

  • Sober
  • The Palisades

 

Abonneer je op de LLUID Spotify Playlist om direct te luisteren!

/0 Reacties/door
, , ,

REVIEW: Yellowcard – Lift A Sail

De laatste jaren maakte Yellowcard een nogal gehaaste indruk. Vanaf 2011 werd er ieder jaar een grote release uitgebracht, of dit nou een origineel album was of een akoestische uitvoering van een succesalbum, de band heeft altijd haar handen vol gehad. Hoewel dat op When You’re Through Tinking, Say Yes (2011) nog aardig werkte, was dit al aardig minder op Southern Air (2012). Na de akoestische uitvoering van het succesalbum Ocean Avenue (2013) leefde de goede hoop weer even op (wie wordt er niet blij van die oude hits?). Maar drie albums in vier jaar tijd is ongelooflijk veel werk, en die uitputtingsslag heeft met Lift A Sail jammer genoeg een dieptepunt bereikt.

De vier tracks die we pre-release kregen te horen waren leuk, maar maakte nog niet echt warm. Het ware harde rocksongs zonder duidelijke vorm. Hier en daar bleef het wel hangen, maar het album zou voor veel meer vuurwerk moeten zorgen om die nummers een beetje te accepteren. Het vertrekken van drummer Longineu Parsons III is zeker te horen, meer dan eens lijken de drums (op Lift A Sail ingespeeld door Nathan Young van Anberlin) naar de achtergrond geduwd en metselen gitaar en bas een dikke wall of sound om dat gemis te compenseren. Af en toe is die power erg lekker, bijvoorbeeld op The Deepest Well Ft. Matty Mullins, maar over het algemeen mag er aan die ongelijke verhouding wel gesleuteld worden.

De andere kant van Lift A Sail zijn nummers die duidelijk een rustigere, gevoelige touch willen aanbrengen (California, One Bedroom), maar ook die nummers missen een bepaald gevoel voor melodie, een gimmick, iets waardoor je het blijft herinneren. Yellowcards vioolspeler Sean Mackin krijgt op het album veel te weinig tijd om te laten zien wat hij de band biedt. Prelude Convocation is een mooie solo, maar daarna zijn de momenten dat we Mackin’s viool horen op een hand te tellen. Zonde.

Het is vrij onduidelijk waar de focus op Lift A Sail ligt, maar in ieder geval niet op het maken van hits zoals Ocean Avenue, For You And Your Denial of Always Summer. Het grootste deel van de nummers lijkt zelf niet eens te weten waar ze naartoe gaan en proberen bijna geen van allen echt te proberen boven het maaiveld uit te steken. Na dit matige album lijkt het beter voor iedereen als Yellowcard maar eens een jaartje (of twee) rust neemt.

Luister van Lift A Sail:

  • Convocation
  • Make Me So
  • One Bedroom
  • Transmission Home

Abonneer je op de LLUID Spotify Playlist om direct te luisteren!

/0 Reacties/door