Het duurt niet lang meer voordat we eindelijk ons kunnen onderdompelen in de nieuwe bluesrock van The Fratellis. Het nieuwe album Half Drunk Under A Full Moon zou eigenlijk al in oktober verschijnen, maar werd vanwege de pandemie naar achter in de agenda verschoven. Met nieuwe releasedatum 2 april aan de horizon deelt de band op de valreep ook alvast de titeltrack. Beluister die hieronder.
Door: Jaap Smit
Teksten om eens voor te zitten en gitaarpartijen die rechtstreeks uit de gouden eeuw van indierock lijkt te zijn gevlogen: met Mirror heeft singer-songwriter Eelke zorgvuldig gesleuteld aan zijn stijl en charme, waarmee hij confronterende onderwerpen volop in het daglicht durft te zetten.
Al vroeg op Mirror komt de tekst ‘I’m moving at my own pace’ voorbij. Eelke straalt op deze EP uit dat hij inderdaad zijn keuzes goed heeft afgewogen, z’n pad heeft gekozen en dat tot in de puntjes heeft doorgevoerd. De geluiden van de indiebands uit de jaren ‘90 behoren tot zijn grootste invloeden op Mirror, maar daar binnen is de zanger vrij aan het bewegen. Een refrein dat de melodie een verrassende kant op buigt, een treffende lyric; Mirror leeft en heeft een fijne energie. De nummers gaan over zuigende leugenaars (Leech), naïef mannenvertrouwen (I’m A Man) en het haten van anderen – en daarmee ook jezelf (Mirror). Deze reis door het brein van Eelke en anderen, in combinatie met een frisse interpretatie van gitaar-indie geeft Mirror diepte en is een fijne release om zowel qua muziek als tekst volledig uit te pluizen.
Luister van Mirror:
Door: Jaap Smit
Hits hebben ze niet meer nodig, maar we weten allemaal dat de Kings Of Leon nog prima een kraker van jewelste uit hun mouw kunnen schudden. Op hun achtste album When You See Yourself lijkt de jacht naar de volgende Waste A Moment, Supersoaker of Sex On Fire echter te zijn bekoeld.
Ook ik was één van de velen die Kings Of Leon pas echt leerde kennen na de release van Only By The Night. Al snel leerde ik dat de band zich liever uitte in serieuze, stoffige (soms rammelige) woestijnrock dan in bombastische stadionrefreinen. Geen punt natuurlijk, al leek er per album toch één of twee de kop op te steken. Dat aantal zorgde er toch voor dat de band altijd nauwlettend in de gaten werd gehouden, want meer dan eens leek een nieuwe Use Somebody op de loer te liggen. Diezelfde spanning bekroop me onlangs weer, want na ruim vier jaar kunnen we weer vol verwachting een nieuwe plaat aanzetten. When You See Yourself maakt er geen geheim van dat de hitlijsten dit keer niet het doelwit zijn. Introspectie, reflectie en de persoonlijke ervaringen van zanger Caleb zijn de pijlers waarop de elf nummers zijn gebouwd. Voor een band die doorgaans nog met elkaar op de vuist gingen in de studio zijn de nummers gevuld met vriendelijke melancholie en een macht aan vintage instrumenten, wat de muziek warm en krachtig laat klinken. In opener When You See Yourself, Are You Far Away hoor je al dat de band zich prima heeft vermaakt met het secuur aanbrengen van kleine details en laagjes toetsen. Waar je Sex On Fire kan aanzetten op een feestje is WYSY de plaat die aanzet wanneer je je wilt afzonderen van het gedruis. Zelfs de singles The Bandit (een fijne knipoog naar het vroege materiaal van de band) en Echoing laten niet merken dat er nodig gescoord moet worden. En ergens is dat ook wel een comfortabele gedachte. De band is rustig, dicht bij zichzelf gebleven en ongehaast, zonder enige vorm van smoel te verliezen.
Luister van When You See Yourself:
