Door: Jaap Smit

Op Proper.’s nieuwe album The Great American Novel worden we zonder pardon op de voorste rij gezet van (soms zeer persoonlijke) emoties en herinneringen, die de band soms compromisloos en hard in ons gezicht blaast. 

Het lijkt alsof we zanger Erik Garlington alles kunnen vragen op dit album. Iedere steen die nog rechtop lag, wordt omgedraaid en persoonlijke worstelingen op het gebied van homofobie, racisme, valse muziekindustrie, holle relaties en hoe alcohol lang de oplossing leek te zijn van dit alles. Al snel lijkt de muziek zelf ondergeschikt aan de ongefilterde teksten, die met iedere luisterbeurt duidelijker klinken. Neem bijvoorbeeld het openingsnummer You Good?, waarin Garlington vertelt over hoe hij op zoek naar liefde toch verzandt in nietszeggende one-night stands, om vervolgens dat gemis op te vullen met drank. Wat volgt is een muzikale draaikolk waarin zijn stem verzuipt in de muziek, als één grote metafoor. De muzikale achtergrond van deze dagboek-pagina’s gaan van mistroostig (Jean) naar vijandig (Shuck and Jive) naar grillig en klaar om te exploderen (McConnell). Het enige moment waar je als luisteraar enigszins kan uitpuffen is het kalme Ganymede; een fantasie over een plek waar de Amerikaanse grondwetten en worstelingen over identiteit geen rol spelen. Het gevoel van rust overheerst en kleurt een duidelijk contrast met de nummers rondom. Het meekijken met deze intieme gedachten en momenten (In The Van Somewhere Outside of Birmingham) maakt The Great American Novel zo’n bruut oprechte plaat dat er vroeg of laat emotie kan overslaan. Zeker als je het album met het tekstboekje op schoot luistert, om geen detail in de lyrics te missen die alleen Garlington zou kunnen bedenken. Hij verwoord het hele album op Done Talking met de zin ‘I’m the god of silent rage, but not today’, als verklaring van de waarheids-fontein die The Great American Novel is. Afsluitende track Yeah… I’m Good lijkt te concluderen dat de harten zijn gelucht, maar de afgekoelde stem verraad in de laatste zin dat hij simpelweg te moe is om nog boos te zijn. Geen ‘eind goed, al goed’, maar een rauwe werkelijkheid als toetje. The Great American Novel is in al z’n emotionele uitputting een grandioze, pure plaat die tot de laatste komma het beluisteren waard is.

Luister van The Great American Novel:

• Jean
• McConnell
• Ganymede
• In the Van Somewhere Outside of Birmingham