album

Weezer - SZNZ: Winter

Met het begin van de winter komen we ook aan bij Weezer’s koude conclusie van hun SZNZ-reeks, waarin de band in zeven nummers de wobbelige koers van dit project weer behendig op de rails krijgt.

We hoeven de jaarlijstjes van 2022 er niet op na te kijken om toe te geven dat Weezer’s seizoenen-avontuur niet optimaal heeft gepresteerd. Schommelend rond de middenmoot kreeg de band ons warm genoeg om ieder kwartaal de nieuwe worp eens aan te zetten, om er met een week weer op uitgekeken te zijn. Met de onontkoombare Winter-EP lijkt de band zich echter wat minder in een richting vast te zetten en zit er warempel potentie in deze zeven tracks. Geen ingeblikt radio-hitje op de tracklist dit keer en ook de Vivaldi-gimmick lijkt wat meer naar de achtergrond geduwd.

Nadat zanger Rivers Cuomo akoestisch aan de wandel gaat met de wens van een hond (waarna hij binnen twee zinnen tot z’n nek in zelfmedelijden zit), lijkt hij op Iambic Pentameter het plezier teruggevonden te hebben in het knutselen met ritmes en zinnen en refereert hij naar Shakespeare dat het een lieve lust is. Het hink-stap-springen tussen thema’s als eenzaamheid, verloren liefde en wegkwijnen in het leven wordt verpakt in vierkante rocksongs die te veel complexiteit uit de weg gaan, maar zweren bij een sterke melodie.

Met de stompende afsluiter Deep and Dreamless Sleep zit het kalenderjaar à la Weezer er dan echt op, dat door het laten vieren van de teugels in de eindsprint toch tevreden over de finish kan komen.