, , , ,

REVIEW: The Killers – Battle Born

killers-battleborn

(Deze recensie is oorspronkelijk geschreven voor mijn sollicitatie bij Festivalinfo)

Vier lange jaren hebben we erop moeten wachten, maar vrijdag 17 september was dan daar het moment; één van de meest verwachtte albums van afgelopen maanden, Battle Born, werd uitgebracht, en The Killers-fans konden hun hart ophalen bij 12 nieuwe nummers van hun helden. De titel Battle Born is afkomstig van de vlag van Las Vegas, waar The Killers hun roots hebben. Ook in de eerste videoclip van het album, Runaways, zijn de donkere woestijnen en de skyline van de gokstad te zien. Kon dit wijzen op een plaat in de oude stijl van Hot Fuss, met grote hits en al? Helaas, de realiteit is net ietsjes anders..

Voorganger Day And Age, uit 2008, was voor de band een groot hoogtepunt. Hiermee behaalden ze met de nummers Spaceman en het ietwat vage Human hoge plaatsen in de hitlijsten. Het was dan ook zeker de vraag of ze deze lijn wilden en konden doorzetten, want hoe meer stadionknallers je hebt, hoe beter. Maar waar Day And Age vrij succesvol was, laat Battle Born eerlijk gezegd veel liggen. De eerder uitgebrachte single Runaways beloofde veel goeds, maar het hele album klinkt voor de rest zeer tam. De opeenvolgende nummers The Way It Was en Here With Me klinken nagenoeg hetzelfde en veel creativiteit is niet te bekennen. Af en toe een synthesizer, maar heel veel voegt dat niet toe. Een monsterhit als Mr. Brightside is in geen velden of wegen te bekennen op het album. Aan het eind lijkt het album weer op te leven met het mooie Heart Of A Girl en titeltrack Battle Born, maar dat is maar een schamele troost voor alles wat dit album heeft laten liggen.

Hebben we ons dan op lopen winden voor niks? Ik durf het niet te zeggen, een doorgewinterde fan ben ik niet, maar als objectief persoon neig ik naar een ja. Weinig variatie, weinig rock, veels te tam en sommige nummers klinken eigenlijk een beetje onafgewerkt. Een collectorsitem voor de fan, een drol voor de muziekliefhebber.

Luister van Battle Born:

  • Flesh And Bone
  • Runaways
  • Heart Of A Girl
  • Battle Born
/0 Reacties/door
, , ,

REVIEW: Bloc Party – Four

bloc-party-41

Het had niet veel gescheeld of de Britse rockband Bloc Party had na het derde album Intimacy het bijltje erbij neergegooid. Na veel onenigheid en problemen in de band besloten ze een lange pauze in te lassen die van oktober 2009 tot september 2011 duurde. Hierna doken ze weer gezamenlijk de studio in om dit jaar hun vierde album met de toepasselijke naam Four uit te brengen.

Het is moeilijk om te zeggen of Bloc Party iets qua stijl heeft ingeleverd. Ik wil graag zeggen van wel, maar aan het album is het niet te horen. Misschien is het hele gedoe rond te band net iets teveel geweest, want ik kan het idee dat dit weleens hun laatste album zou kunnen zijn maar niet uit m’n hoofd halen. Oké dan, verstand op nul en luidsprekers op tien, misschien dat dat helpt. Over het algemeen zijn de nummers best creatief en Bloc Party-waardig, maar is het zeker niet beter dan voorganger Intimacy. Opvallend is dat Bloc Party steeds minder vies is geworden van keiharde rockinvloeden op muziek. Minstens twee keer tijdens het luisteren schrok ik wakker van snoeiharde gitaren en keiharde drums. Dat is wat mij betreft net iets over de top, en heb ik meer met de muzikaal creatieve uitspattingen op het album, zoals bijvoorbeeld het catchy gitaar-effectje in de lead single Octopus.

Eindoordeel; het album is prima, sterker nog, het is gewoon een goed Bloc Party album! Er zitten hier en daar nog wel wat verbeterpuntjes, maar als we alle prachtige nummers optellen zou iedereen hier geld voor moeten neerleggen. Ze proberen zo goed en zo kwaad als het gaat de energie te vertalen naar een nieuw album, en dat hebben ze zeker goed gedaan. Dus, heren, ik zou maar vast plannen maken voor album Five.

Luister van Four:

  • Octopus
  • Real Talk
  • V.A.L.I.S
  • Truth
/0 Reacties/door
, , , ,

REVIEW: Eleventyseven – Attack Of The Mountain Medley

b1710c10a780bd8c30db4a455cf2a6f0

Er zijn altijd pessimisten die de kop opsteken wanneer een band besluit een hele andere kant uit te gaan met hun muziek. Daar kun je in principe vergif op innemen. Maar toen de amerikaanse poppunk/electroband Eleventyseven aankondigde een folkplaat te maken, was het commentaar overwegend positief. Eleventyseven neemt zichzelf al niet te serieus en ze zijn in principe nog een jonge band, dus het uitproberen van nieuwe dingen is niet slecht.

Over de plaat zelf (een EP), het is zeker niet slecht. Eleventyseven laat hun vlotte stijl er zeker in terugkomen, alleen lijkt het wel alsof het toevoegen van een mandoline al genoeg is om het label ‘folk’ op je plaat te plakken, want in principe klinkt het als vrolijke poppunk. Hun vorige album Sugarfist stond bol van de electro-punk, maar op Attack Of The Mountain Medley hebben ze de electronische toevoegingen vaker achterwege gelaten, wat de sfeer van de plaat ten goede komt.

Eleventyseven is geen volwassen band, en dat is te horen. De teksten staan vol met grapjes, verwijzingen naar de hedendaagse jongerencultuur etcetera. Hierdoor maakt dit geen zwaar luistervoer, maar als je op zoek bent naar iets meer diepgaander en serieuzer, kun je in principe het hele repetoire van Eleventyseven links laten liggen.

Wat Eleventyseven doet, doet ze goed, maar qua folk op deze plaat ontbreekt het een beetje aan, euh.. folk. Geen gevalletje ‘schoenmaker blijf bij je leest’, maar ‘oefening baart kunst’. Attack Of The Mountain Medley is weer een frisse Eleventyseven plaat, met een miniscuul, doch grappig folkjasje.

Luister van Attack Of The Mountain Medley:

  • Long Way Down
  • And I’m A Mormon
  • Appalachian Wine
/0 Reacties/door