Door: Jaap Smit
One For The Mrs. was rauw, eerlijk een stoomde als een wals over het land. Passing Through was doordachter, gladder en over het algemeen wat radiovriendelijker. Sinds het begin van hun carrière heeft Nederland kunnen zien dat het Haarlemse Chef’Special continu tegen de grenzen van haar muzikale spectrum aan het hakken is. Zelfs als die ruimte maar vier nummertjes lang is, gaat de bijl er in.
Als we op de titel Shot In The Dark moeten afgaan zouden we kunnen zeggen dat de band blind wat tracks bij elkaar heeft gegooid en heeft gehoopt op het beste. Of dat nou waar is of niet, we mogen zeker niet klagen. De vier nummertjes staan met één been in Passing Through en met het andere in One For The Mrs. Die verdeling maakt de hele EP tot een lekker tussendoortje. Homeland reggae’t er mafjes op los à la Carnivores, om vervolgens ge-f*cking-nadeloos met de darkere synths en orgeltjes door te rollen in Bend Down Low. De tekst klinkt misschien bekend, en dat klopt. Gedeeltes van deze tekst waren al te horen in Chef’s cover van Lykke Li’s I Follow.
De kwaaie funkrockers spitten hun laatste disses in Magic Markers, een haastige raptrack over het hectische artiestenleven. De vervormde stemmetjes en de hard-hitting electronics leren ons de band kennen zoals ze eigenlijk nog nooit op een studio-album klonken. Live is deze track nu al een feestje. Des te groter is het contrast met de titletrack, die samen met The Indien werd opgenomen. Het gevoelige nummer is duidelijk een mix tussen de stijlen van de twee artiesten. Het ruige tweetal Bend Down Low en Magic Markers pakken zijn zonder twijfel de onwijs bevredigende eye-catchers van de EP, maar zowel Homeland als de samenwerking met The Indien laten zien dat Chef’Special op Shot In The Dark geen one-issue partij is.
Luister van Shot In The Dark:
- Bend Down Low
- Magic Markers
