Pinkpopgangers opgelet! Naast het vaste aanbod van internationale mega-acts staat er dit jaar weer genoeg talent van eigen bodem tussen. Tussen de vaste nummers als De Opposites en Kensington (die tegenwoordig letterlijk overal staan) vind je ook Christopher Green, een band waarvoor de springplank al aardig doorbuigt om ze omhoog te schieten.
Na het nummers tokkelen bij ‘De Beste Singer-Songwriter van Nederland’ heeft zanger/gitarist Chris Verheijen nu een band om zich heen verzameld die prettige popmuziek met een rauw randje maakt. Dankzij het winnen van de ‘Nu of Nooit’ bandcompetitie in februari hebben zij een Pinkpopticket in de wacht gesleept, en nu ze toch zo lekker bezig zijn kunnen ze er best nog een EP’tje tussen proppen.
De EP (die jammer genoeg géén titel draagt) bestaat uit vier nummers die een primaoverzicht geven over waar het vijftal toe in staat is. Inspiratie van singer-songwriters als Bob Dylan en genres als country is duidelijk tussen de regels door te horen, maar wordt gelukkig nooit saai. Het onheilspellende, Pink Panther-achtige orgeltje in Imposter staat zwaar in contrast met het zomerse, rock ’n roll achtige Losing Game, aan variatie is er dus geen gebrek. Toch is het duidelijk nog te horen dat Verheijen z’n roots heeft liggen op een stoel met een akoestische gitaar ertegenaan geleund. Still Running en Last Train To Nowhere zijn typische singer-songwriter liedjes, die met de toevoeging van de band wel meer diepte krijgen.
Mocht je niet van plan zijn volgende maand Pinkpop te bezoeken, dan zijn er nog volop mogelijkheden om Christopher Green te zien. Ze staan in het voorprogramma van Stevie Ann tijdens haar clubtour en later dit jaar zullen ze deel uitmaken van de landelijke Popronde.
Luister van Christopher Green:
- Losing Game
- Imposter
