Je bent het met me eens of niet, maar toen in 2009 zanger Tim Akkerman van Di-Rect werd vervangen door Marcel Veenendaal, was het eigenlijk al gedaan met de band. Één van de meest frisse en succesvolle rockbands uit de lage landen groef haar eigen graf toen ze besloten op landelijke TV een nieuwe zanger te zoeken. Daarbij werd pianist Vince gevoegd, om zo de band een doorstart te laten maken met amper half de kwaliteit die ze voorheen hadden.
In de nieuwe bezetting kwam alle muziek nogal geforceerd commercieel en gewoon té anders over om nog serieus genomen te worden. Het eerste album als nieuw Di-Rect, This Is Who We Are, leek het nog wel te hebben, maar Time Will Heal Our Senses (dat al een jaar later werd gereleased) leek er een slot op te gooien. Het was mooi geweest, het was leuk om nog even als indiepop-band door het leven te gaan, maar langer had het niet moeten duren. Maar neen, de band bleef ondanks de tegenvallende resultaten van Time Will Heal Our Senses doorgaan, en zie daar het resultaat; Daydreams In A Blackout.
Ondanks het feit dat dit het album het is waar we niet op wachten, zal ik even uit de doeken doen wat Daydreams In A Blackout te bieden heeft. Elf tracks die balanceren op de randjes van pop, rock en hier en daar lange zweverige nummers die net niet onder psychedelic te categoriseren zijn. Leading single Invincible is ongeveer het hardste wat je zal horen, samen met That Would Be Something. Voor de rest moet het album het hebben van de popnummers, want de traditionele Di-Rect punk zit er al vijf jaar niet meer in. Paper Plane, All In Vein en Daydreams In A Blackout zijn de popnummers die het album een stukje omhoog tillen. Where We Belong, een dance-nummer dat samen met DJ Fedde Le Grand is gemaakt, onderstreept maar weer dat de band zich op een of andere manier levend moet houden in het Nederlandse muzieklandschap.
Di-Rect is haar imago als heersend artiest binnen Nederland definitief kwijt met Daydreams In A Blackout. Er heerst weinig samenhang tussen de nummers, het voelt aan als een grote kookpot van verschillende stijlen en invalshoeken, waarvan ze hopen dat iedereen er iets goeds uit kan halen. Dat principe kan werken, maar doet het op dit album niet. Di-Rect maakt geen spannende muziek meer, en hebben zich door hun einde te negeren in een positie gewrongen waarin ze verplicht zijn nog even te blijven zitten en als ooit-zo-grote-artiest weg te kwijnen.
Luister van Daydreams In A Blackout:
- Paper Plane
- Where We Belong
- All In Vein
- Daydreams In A Blackout
Abonneer je op de LLUID Spotify Playlist om direct te luisteren!
