Door: Jelle de Ru
Jack and the Weatherman lijkt geen ongeluk te kennen. Zelfs toen al hun instrumenten uit hun bus waren gestolen, wisten ze daar iets positiefs van te maken. In vijf jaar tijd zijn de heren van huiskamerconcerten omhoog geklommen naar een eerste clubtour, waar de kaartverkoop bijna even hard gaat als hun carrière. De gitaren liggen weer achterin en voordat ze weer verder toeren staan ze ons te woord in hun hometown Haarlem.
We hebben afgesproken in een vervallen ziekenhuis, dat nu als antikraakpand de culturele sector dient. Het pand staat in een historisch straatje net buiten het centrum. Een muzikant stopt zijn auto voor de deur en in alle verwarring denk ik dat ik Berry voor mijn neus heb. Foutje. Berry is twintig minuten te laat en ik word naar boven geleid door de zanger van Van Huys Uit. Die zitten hier toevallig ook.
De oefenruimte bevindt zich op de derde verdieping. Sebastiaan zit al klaar om alles te vertellen over het duo Berry Krikken (30) en Sebastiaan Weerman (32) (In het Engels Jack and the Weatherman, vandaar de naam van de band). The Cave of No Shame, zoals de heren hun oefenruimte noemen lijkt een beetje op een studentenkamer, maar dan zonder bed, met geluidsdichte muren en alle benodigdheden voor een muzikaal duo die alles zelf doet. Dus ook de merchandise, die staat netjes in de kast. Aan de wand hangt een kaart van Nederland met allemaal zorgvuldig geplante vlaggetjes waar de mannen hebben opgetreden (weinig plekken die nog niet zijn aangedaan) en er hangt een kalender met schaars geklede dames. Op de hoek van de tafel staat een fles Jack Daniels; de mannen die catchy folk maken, vinden het ook belangrijk om een feestje te bouwen.
Ook Berry is inmiddels gearriveerd. Hij stapt met een grote glimlach binnen. ‘Koffie?’, vraagt Sebastiaan. ‘Ik maak zelf wel even’, antwoordt hij. Berry loopt naar het Senseo-apparaat en begint te mopperen: ‘Pfff dat ding, dat gaat straks ontploffen, echt een getto apparaat.’
Dat eigenbeheer, hoe doet Jack and the Weatherman dat nou? Berry: ‘Sebas is de manager van ons twee, hij is daar heel goed in.’ Sebastiaan: ‘Met Spotify voelde ik een revolutie aankomen. We zorgde dat we in grote particuliere afspeellijsten kwamen met bijna een half miljoen mensen. Vervolgens stuurden wij dan onze merchandise op om een band op te bouwen. Die lijsten worden gedraaid in horecagelegenheden, dankzij Shazam weten mensen je vervolgens te vinden.’ Dat verklaart waarom de nieuwe single van Jack and the Weatherman al over een miljoen keer is gestreamd. In April komt het langverwachte album. Met de clubtour heeft het duo expres extra lang gewacht. Sebastiaan: ‘We wilden al eerder, maar een half jaar geleden durfden de zalen het nog niet aan. Ik wist zeker dat het moest lukken. In juni durfde de Melkweg wel, de show was uitverkocht!’ Berry: ‘Dat is echt het allerlekkerste, zo’n eigen show.’ Sebastiaan: ‘Nu mogen we dat ieder weekend doen!’
Alles in eigenbeheer is niet altijd even makkelijk: ‘Wat je hier ziet dat is het, dit is het label, de studio waar we demo’s opnemen, dit is alles… wij zijn arm en gelukkig’, zeggen de heren lachend. Sebastiaan: ‘Wij hebben hulp van een label altijd afgeslagen, we doen nu de struggle, dat gaat zich uitbetalen.’
Met de clubtour hebben de heren er een drummer bij, Remco de Man kwam door de audities heen. Berry: ‘Het is een hele chille lieve gast, echt een lieverd! Zo’n fles whisky zou nooit op zijn kamer staan. Hij is altijd op tijd en neemt ook àltijd zijn vriendinnetje mee.’ De reden voor de drummer is heel simpel. Berry: ‘Wij willen niet in dat singer-songwriter hokje. Terrasjes en sessies zijn leuk, maar het is ook fijn als je geen achtergrondgeluid bent. Als je dat wilt bereiken moet je meer lawaai maken of je gewoon ongelofelijke skills en mazzel hebben zoals Passenger en Ed Sheeran.’
Emmen en Haarlem
Het duo kent elkaar nog van de middelbare school in Emmen. Op hun vijftiende waren Berry en Sebastiaan al met muziek bezig. Niet als muzikant, nee, als breakdancers. Het was niet zomaar een hobby, samen wonnen zij met hun crew meerdere wedstrijden. Na de middelbare school gingen de jeugdvrienden allebei een eigen weg. Berry: ‘Sebas was geeneens meer een ding in mijn leven, ik was compleet vergeten dat hij bestond.’
Berry ging in Groningen studeren en ging door met breakdancen. Zo stond hij ineens in een volle Amsterdam Arena bij Armin van Buuren als danser op het podium. Sebastiaan rolde in het beatboxen. Bij het NK werd hij derde. Berry ‘Dat beatboxen en breakdancen is wel echt seperate. We gaan er niet ineens een beat in gooien of super ongepast een backflip tijdens een liedje doen.’
Het duurde acht jaar voor Sebastiaan en Berry elkaar weer zagen. Los van elkaar gingen de mannen in Haarlem wonen. Dankzij puur toeval en een gemeenschappelijk kennis, kwamen Sebastiaan en Berry elkaar weer tegen. Dit gebeurde bij de strandtent Rapa Nui, waar Berry was gaan werken na zijn wereldreis. Berry kwam naar de verjaardag van Sebastiaan. Op het balkon speelde Sebastiaan een onbekender liedje van Jason Mraz en Berry kon de tekst helemaal zingen. In dat moment liggen de roots van Jack and the Weatherman. Berry ‘Het eerste wat ik zei was: ‘wow vind jij dat cool?! Niemand vindt dat cool!’ Sebastiaan: ‘Ik stond weleens avonden in het park dat liedje te spelen in de hoop dat iemand het herkende.’
Na wat ongemakkelijke jamsessies, met wederom een fles whisky was de eerste EP geboren. Something Positive Berry: ‘Hij is dan super ondernemend en na een paar maanden kreeg ik ineens een appje: ‘Hey we hebben een gig!’ mijn reactie: ‘wow dude doe rustig!’ Sebas had al heel veel opgetreden met zijn coverband, ik had zelfs nog nooit echt gezongen, nooit gitaar gespeeld en ik kon dat ook helemaal niet. Sebas pushte steeds van: jawel, jawel, dit kan je wel.’
Tegenvallers lijkt het duo niet te hebben, ‘behalve een iets te lange coke verslaving van Berry’, grapt Sebastiaan. Toch kreeg de band een enorme klap te verduren; Sebastiaan en Berry waren in 2015 twee weken lang aan het toeren in Frankrijk, op een ochtend was de hele bus leeggeroofd. Berry: ‘Zelfs de merch was weg!’ Na een oproep op Facebook kwam er een benefietconcert in de Patronaat in Haarlem en door middel van crowdfunding hadden de heren in no time weer splinternieuwe gitaren. Berry: ‘Dat die bus werd leeggeroofd was het beste wat ons ooit is overkomen. Je hebt geen idee hoe dedicated je fans zijn. Je weet hoeveel luisteraars je hebt, maar dat iedereen ons het zo zou gunnen… We hebben echt een hoop te danken aan onze fanbase.’
De wijde wereld
Het grote doel voor aankomend jaar is duidelijk Sebastiaan: ‘In 2018 hopen we op Eurosonic Noorderslag te staan, zodat we deze festivalzomer vaak geboekt gaan worden.’
Ook in het buitenland zijn Jack and the Weatherman al behoorlijk bekend. Berry: ‘We krijgen nu elke twee dagen gewoon random appjes van mensen over de hele wereld ‘kom hier naartoe!’ Een wereld tour zit er nog even niet in. Sebastiaan: ‘Ik zou het zo durven, het kost alleen teveel.’ De ultieme droom is geen rocksterrenbestaan, maar gewoon de horizon blijven volgen. Sebastiaan: ‘Als we gewoon random iets kunnen uitkiezen en daar komen mensen op af, dat lijkt mij echt super vet. Overal op de wereld kunnen spelen, het hoeven geen arena’s te zijn. Zaal van 300 man, goed betaald, toffe show. Plak je er een weekendje aan vast, die vrijheid.’
Berry: ‘Als we dan zo’n toer doen met alleen maar Paradiso zalen, dan moet het wel wat comfortabeler zijn. Wij zitten met z’n tweeën in een mintgroene Toyota, met een kras erop en als je 140 rijdt, dan rammelt het aan alle kanten! Met een echte tour, ja dan ga je met de nightliner en je kan ’s nachts lekker slapen. Dan word je wakker en je krijgt gezond eten, in plaats van èlke keer wèèr die Burger King…’
Sebastiaan krijgt onderwijl een order vanuit het buitenland en stopt een bestelling in een envelop. ‘Huh, wat zei je? Sorry was even afgeleid’ beaamt hij. Dat krijg je als je alles zelf moet doen.
Berry: ‘Stel dat het overmorgen allemaal over is, dan gaat het leven gewoon door. Muziek maken is een ding wat je doet terwijl je leeft en ik heb een diepere connectie met het leven, dan met muziek maken. Ik wil gewoon mijn tijd op deze aardbol zo chill en zo spannend mogelijk besteden. Muziek maken vult dat perfect in. Voorlopig is mijn hart en mind dus nog wel even naar Jack and the Weatherman.’ Sebastiaan: ‘Voor de grap heb ik ooit weleens op 1 april gezegd dat we er mee kapten, die grap liep een beetje uit de hand. Twee jaar later horen we nog: ‘huh, jullie zijn toch uit elkaar!?’
Over één ding zijn de heren het unaniem eens: Sebastiaan: ‘We zullen niet zo snel stadionkrakers gaan schrijven, Berry: ‘Wij hoeven echt niet in een stadion met breakdancers om ons heen en dan schreeuwen: Put your madafacking hands up!’ Sebastiaan: ‘Ik zou alleen nooit nee zeggen tegen het grootste podium’, Berry: ‘toch zou ik wel even moeten wennen aan Pinkpop.’
