In de Rotterdamse haven kan er gelukkig bijna niets kapot
Door: Jelle de Ru
Scumbash IV vond afgelopen weekend plaats in de Onderzeebootloods in Rotterdam, LLUID was erbij en legde deze dag vast.
(Bekijk alle foto’s hier op Flickr!)
Uit de Van Nellefabriek gegooid na drie edities omdat de jongens van Schorem te ruig zijn. Ja, wat verwacht je dan als je “One day of goddamn Rock ’n Roll” organiseert in een monumentaal pand. Dat die heren iets ruiger feesten dan een gebruikelijk chique themafeestje, dat viel te verwachten. Scumbash IV vond daarom plaats op een minstens net zo iconische Rotterdamse locatie, maar wel ergens anders: midden in de Rotterdamse haven. In een godvergeten verlaten oord. De locatie is misschien anders, het feestje is minstens zo goed.
Als er een groep goed geklede bebaarde mannen bier laat drinken in een loods, dan denk je al snel aan hipsters, maar die zijn nergens te vinden. Hoewel er dit jaar een paar barista’s met versgebakken muffins staan, lijken die nogal verdwaald. De standaard formule is dit jaar weer van kracht: bier, Jack Daniels, tatoeage-naalden die de hele dag spinnen, leer, spijkerstof, een paar bezopen barbiers die verdomd goed kunnen knippen en een hoop herrie op een podium.
Mocht je als fashionista dit artikel lezen: die leuke opstrijkpatches, ‘metallic’ shirtjes, denim broekjes, Levi’s jasjes, Doctor Martens schoentjes, die komen hier vandaan. Hoe groot je ‘punk attitude’ ook is, heb je weleens tot bloedens toe in een pit gestaan en strontlazarus dat laatste plekje op je huid laten tatoeëren? Grote kans dat er in deze zaal meerdere mensen rondlopen die dit wel hebben gedaan.
Def Americans
Menig Rock ’n Roll-hart gaat harder kloppen als je de naam Johnny Cash noemt. Aangezien de beste man zelf al een tijd lang niet meer onder ons is, is er een tribute band het waar wij het mee moeten doen. Def Americans is niet zomaar een tribute band, deze heren en dame uit Eindhoven krijgen het voor elkaar om het te laten lijken alsof Johnny en June je toezingen vanaf boven. Ze spelen wel met een eigen sausje, maar de stemmen kleuren goed met de muziek en de gitaren klinken behoorlijk goed. “We hebben in tien jaar eigenlijk overal gespeeld, maar nog nooit in Rotterdam.” Na alle bekende hitjes gespeeld te hebben en een nummertje van The Rolling Stones waren de laatste woorden van de band “Houdoe en bedankt”.
Batmobile
Batmobile heeft na twintig jaar een nieuwe plaat, op Scumbash op goudkleurig vinyl te verkrijgen. In twintig jaar zijn er een hoop bands die het kunstje verleren, Batmobile niet. Het geluid is goed, de sfeer beter. Leadgitarist en zanger Jeroen Haamers: “Misschien doe ik met dit nummer mijn broek uit.” Batmobile is gewoon een feestje in een feestje. Ze spelen vier minuten langer door dan de bedoeling is. Misschien toch nog wat wennen dat nieuwe materiaal. Het is je af te vragen of iemand het überhaupt door heeft. Vanaf de eerste seconde tot de laatste is het een hele strakke set. Als afsluiter nog een eerbetoon aan Lemmy. Als het ergens terecht is om Ace of Spades nog even in te raggen, dan is het op Scumbash wel. Hier midden in de zooi in de Rotterdamse haven, is het geen verkeerde plek om even stil te staan bij zijn dood. Om vervolgens nog eens hard in te beuken in de moshpit.
De barbieren van Rotterdam hebben zoals altijd een eigen hoek. Als je haar niet goed zit, dan kan je dat daar laten bijwerken. Wel op eigen risico. De barbiers mogen in hun eigen zaak geen alcohol meer schenken. Ik denk dat de hele voorraad ingeslagen Jack Daniels erdoorheen moet. Gratis whisky voor iedereen die langsloopt.
Gek genoeg heeft de Voodoo stage het beste geluid. Het kleine podium staat in de hoek van de loods. De meeste Rockabilly bandjes staan hier geprogrammeerd en zo stuiteren de vrolijke dansbare gitaardeuntjes van T-99 dwars de zaal door.
De heren hebben geluk met hun locatie. De loods leent zich geweldig voor de teringbende die Schorem ervan maakt. De podia staan goed, de doeken aan het plafon maken de akoestiek dragelijk en er is eindelijk genoeg ruimte om al het gespuis kwijt te kunnen. Die no smoking bordjes hangen er wel voor jan lul. Sommigen konden het toch niet laten om iets op te steken midden in de zaal.
The Polecats
Vanuit Engeland, recht toe recht aan Rockabilly. De band stond een half uur na T-99 geprogrammeerd. Daardoor voelde het een beetje als meer van hetzelfde. Misschien was het de Jack, misschien was het, het bier of the Polecats die zelf ook niet meer de jongste zijn, maar het kwam nogal traag op gang. Ondanks dat ik zelf helemaal uitgeteld op de grond lag, kon je wel horen dat het kleine podium behoorlijk plat werd gespeeld. Drijfnat van het zweet en uit gedanst liep een groep gasten weg om bier te halen.
Die gasten achterna gelopen, met vers bier in de hand, was het weer tijd voor main stage, of ja, als je dan staat te wachten, dan kan je net zo goed meezingen met wat Rotterdamse klassiekers. Want ja Schorem (en daarmee Scumbash) is Rotterdam.
Nekromantix
Een uur lang Nekrobilly raggen. De leadzanger speelt op een doodskist. Duwen en trekken. Eén grote pleurisbende. De energie on stage lijkt het belangrijkst. Hoe sneller hoe beter. Je hebt geen moshpits gezien, tot je een pit ziet op Scumbash. “Fast song or slow song” “Fast!”
Bij Nekromantix valt het wel op dat het geluid echt niet goed is. Je ziet de zanger gebaren naar de geluidsman dat hij harder moet, maar de band blijft vlak klinken. Voor de mensen die net als de band willen raggen is het geen probleem, maar veel mensen willen Nekromantix toch wel graag zien. Jammer dat het niet uit de verf komt. Hoe lammer het publiek, hoe meer snelle nummers. Veel variatie heeft het optreden niet, maar volgens mij zijn er weinig mensen die dat iets uitmaakt.
De Onderzeebootloods leent zich perfect voor dit feestje, sterker nog, Scumbash IV is misschien wel een van de beste edities Scumbash tot nu toe. De locatie is vet, maar wel wat ver weg. Als je nog een bus moet pakken, is de kans groot dat je Zeke en Stiff Little Fingers hebt moeten missen. Behoorlijk jammer.
Zeker voor een nieuwe locatie, chapeau heren. Aangezien vrouwen toch welkom zijn hier, en dat je met zo’n koffiebar, net iets meer een female touch toelaat op de dag, kunnen jullie volgend jaar een keer een lounge neer gooien? Mensen lagen uitgeteld op picknick tafels en ik heb zelfs iemand in een hoekje passed out zien liggen. Zo’n betonnen vloer of een houten tafel is niet het meest fraaie eindstation. Hoe dan ook, tot volgend jaar!
