Hoe ga je verder als popartiest als je jarenlang met oogschaduw en zwartgeverfde haren op podia wereldwijd hebt gestaan? Er moet ergens een knop bij Gerard Way zijn omgegaan die ervoor zorgde dat zijn emo-verleden bij My Chemical Romance (MCR) geen enkele invloed mocht hebben op zijn carrière als solo-artiest. Oud-bandlid Frank Iero verried z’n oude band niet; met zijn Cellabration deed hij de gouden MCR tijden herleven door keiharde rock en bloederige videoclips voor zijn album Stomachaches. Gerard Way lijkt met zijn soloplaat Hesitant Alien toch een paar afslagen genomen hebben die hem (hopelijk) zo ver mogelijk brengen van MCR.
Als frontman van die zeer specifieke band heeft Way zeker de nodige publiciteit naar zich toe weten te trekken; eerst was het vanwege zijn comic-ambities, maar later ook vanwege zijn eigen muziek. De zwarte oogschaduw en skelet-pakjes zijn definitief verdwenen; vanaf de hoes van Hesitant Alien kijkt een strak in het pak gestoken Gerard wat verward het beeld uit. Het imago is dus een stuk meer appealing geworden voor een wijder publiek, maar kan Way ook z’n nummers in het strak steken?
Over-all genomen maakt Hesitant Alien een beetje een gemixte indruk: aan de ene kant staan er flink wat nummers met levendig MCR-DNA op de plaat, aan de andere kant beweegt Way zich ook langzaam weg van die stijl. Juarez bijvoorbeeld is een nummer dat pas na een minuut vorm krijgt, nadat er wild wordt gekrast met gitaren. Het bijna U2-achtige Drugstore Perfume linkt al van geen meter met Way’s oude band. Er wordt dus nerveus geprobeerd dat verleden onder stoelen en banken te steken, maar vaak genoeg klinken Gerard Way’s roots er nog doorheen.
Als we MCR-invloeden laten voor wat ze zijn en even puur kijken naar wat Hesitant Alien te bieden heeft, is dat best positief. Harde rocktracks zoals The Bureau en Millions gaan hand in hand met iets meer poppy nummers zoals de singles Action Cat en No Shows. Ook pianotrack Brother (die wat wegheeft van Green Day) mag zich tot de top van de plaat rekenen, net als afsluiter Maya The Psychic. Zo kent Hesitant Alien ups en downs (Zero Zero en Get The Gang Together overtuigen niet zo), maar is de algemene indruk heel aardig. Way speelt met zijn verworven muzikale vrijheid en trekt er een leuk album uit, terwijl hij (onbewust) ook zijn alma mater My Chemical Romance eert.
Luister van Hesitant Alien:
- No Shows
- Action Cat
- Brother
- Maya The Psychic
Abonneer je op de LLUID Spotify Playlist om direct te luisteren!
