De tweede gang alweer van het najaarsdiner van de Amerikaanse punkgrootheden. Twee maanden geleden trapte het album ¡Uno! de serie van drie albums af, en dat werd over het algemeen zeer goed ontvangen. Het bracht Green Day weer terug naar de traditionele garage rock, waarmee ze in de Nineties bekend werden. Na de uitstapjes naar de wereld van de conceptalbums (American Idiot, 21st Century Breakdown) zijn de punkers weer terug bij het ouderwets rammen en pakken dat groots aan met een ware punktrilogie. De logische afsluiter ¡Tré! komt in december uit.
¡Dos! bestaat uit dertien nummers, eentje meer dan ¡Uno!, en trekt vrolijk de lijn van pure garage rock voort. En juist dat is het knelpunt. Green Day is veelzijdig, dat is een feit. Maar juist de beslissing om drie full-length albums in één stijl te maken is misschien net wat teveel van het goede. Soms begin je andere Green Day nummers te herkennen, waardoor het lijkt dat de muzikale creativiteit heeft ingeleverd op dit album. Hierbij is de angst natuurlijk dat het bij ¡Tré! helemaal in het water valt.
Het album is zeker niet ruk, laat dat voorop staan. Het loopt over van de typische Green Day stijl, heeft een gezonde dosis vuil taalgebruik en hier en daar is een klein expirimentje te bekennen. Het album is echter niet beter dan haar voorganger ¡Uno!, dat met Kill The DJ, Let Yourself Go en Oh Love Green Day met recht weer op de kaart zette. ¡Dos! lijkt geen gelijkwaardig materiaal te bevatten, wat wel jammer is. Het is op zich een aardig album, maar vanwege het feit dat het slechts de tweede van een trilogie is, is het niet “outstanding”.
Als ‘normale’ luisteraar zie je misschien dit niet als een topalbum, maar als doorgewinterde fan bied
¡Dos! dertien puike Green Day tracks die je de komende maand weer zoet zullen houden.
Luister van ¡Dos!:
- Lazy Bones
- Makeout Party
- Stray Heart
- Nightlife
