De fans van de Amerikaanse christelijke punkband Hawk Nelson kregen vorig jaar een zware klap te verduren; Jason Dunn, die vanaf het begin in 2002 de frontman van de band was, besloot ermee te kappen en zijn aandacht te richten op zijn soloproject. Maar dat hoefde voor de andere leden geen reden te zijn om Hawk Nelson op te heffen. Gitarist Jonathan kreeg de microfoon voor z’n bakkes geschoven en een jaar later was het nieuwe album Made een feit.
Voor Made werd een Kickstarter aangemaakt, om zo door bijdragen van fans de productie te kunnen financieren. De sponsors werden beloond met verschillende prijspaketten, die verschilde in verschillende hoogtes van de gedoneerde bedragen. Hierdoor werden de fans nog meer betrokken bij het album, waardoor het in de christelijke muziekwereld toch één van de meest geanticipeerde albums van het jaar was.
Made is als eerste album zonder zanger Jason Dunn een dappere poging om de echte Hawk Nelson sound te behouden. Jammer genoeg is het niet helemaal gelukt. Het ontbreken van Jason Dunn’s rauwe stem maakt het allemaal wat.. tam. De zangstem van Jonathan Steingard klinkt nogal erg onopvallend en braaf, en de nummers zelf bieden ook niet echt gelegenheid tot het creeeren van een herkenbare ruwe punkrand. Het klinkt allemaal net wat te gospel-achtig. De speelse, soms keiharde poppunk heeft duidelijk plaats gemaakt voor de wat nettere, lievere versie van Hawk Nelson.
Nu is het de vraag of dat te wijten is puur aan het vertrek van Dunn, of dat de rest van de band expres het album wat tammer heeft gemaakt. Het is sowieso jammer, Hawk Nelson wist zich altijd prima te onderscheiden in het grote aanbod van christelijke bands. Nu gaat Hawk Nelson dus wel een beetje ten onder in die grote zee.
Over de nummers zelf, ze klinken allemaal nogal hetzelfde. Het album weet je bijna nooit te verassen. De gastzangers zijn een ardige toevoeging, maar lang niet goed genoeg om dit album beter te maken dan zijn voorgangers. Als je drie nummers van Made luistert heb je het eigenlijk allemaal al gehoord. Het nieuwe Hawk Nelson weet dus geen hoge ogen te gooien met haar aangepaste bezetting, en klinkt in vergelijking met vorige albums nogal tam en onopvallend. De nummers zijn te poppy, rock heeft plaatsgemaakt voor softere muziek. Nu hoeft anders niet altijd slechter te zijn, maar in dit geval klinkt ‘anders’ behoorlijk teleurstellend.
Luister van Made:
- A Million Miles Away
- Love Like That
- Anyone But You
- Outside The Lines
