Je zou bij Lady Gaga al bijna niet eens meer denken aan muziek. Beelden van vleesjurken en andere over the top kostuums maken haar meer tot een doorgedraaide mode-ontwerpster dan één van de muzieksensaties van de 21e eeuw. Na de moeilijke tweede Born This Way (2011) leek het alsof de Gaga-storm weer een beetje was neergedaald. Born This Way haalde bij lange na niet het succes van The Fame, het debuutalbum dat de zangeres groots op de kaart zette. Tussen The Fame en ARTPOP heeft Lady Gaga zich ontpopt van succesvol popprinsesje naar een diva die op een serieuze manier zo gek als een deur is.
Gaga heeft tot de release niet bijster veel vrijgegeven van haar derde album. Twee tracks en een video, dat is wat we kregen. In principe was dat genoeg om onze nieuwsgierigheid aan te wakkeren, want -en dit ga je niet geloven- het zag er allemaal nog gekker en excentrieker uit dat dat we van Lady Gaga verwacht hadden. Voor de clip voor leading single Applause konden we zelfs trots zijn op ons landje, Nederlands fotografieduo Inez & Vinoodh kleedde de zangeres aan met de meest gekke laken en al wat niet. Maar over het uiterlijk van Lady Gaga kunnen we nog eindeloos doorratelen, dus laten we luisteren waarom ARTPOP alle commotie verdiende.
Punt één: het verdiende commotie omdat het om een wereldster gaat. Gelukkig zijn Lady Gaga albums geen jaarlijks terugkerend evenement, iets wat niet valt te zeggen over andere bekende zangeressen (kuch, Rihanna, kuch). Applause was zeker geen onverdienstelijk nummer, het klonk allemaal wat electronisch, maar echt niet slecht. ARTPOP telt vijftien tracks, bijna net zo royaal als haar concullega Katy Perry, die er eentje meer op PRISM gooide (wat hebben die zangeressen toch met full capslock albumtitels?). Opener Aura klinkt zo ongelooflijk veelbelovend, een soort westernfilm-soundtrack gemixt met snoeiharde electro, fantastisch! Helaas blijft ARTPOP een beetje hangen in die electronische dance-sferen. Het klinkt kwalitatief echt niet slecht, alleen verandering van spijs doet in dit geval echt eten. Veel nummers zijn bijna niet te onderscheiden, wat erg jammer is. Er wordt ook geen geheim van gemaakt dat Lady Gaga als leidend thema seks heeft gekozen. Nummers als Do What You Want, Sexxx Dreams en G.U.Y. (Girl Under You) spreken voor zich, wat het qua tekst nogal eentonig maakt. In veel nummers zijn invloeden te horen van wat oudere of hedendaagse artiesten, zo zijn onder andere ABBA, Madonna en Daft Punk uit verschillende tracks te halen.
Eerlijk gezegd staan op ARTPOP geen hits in de trend van Pokerface of Bad Romance. Het zou eraan kunnen liggen dat Lady Gaga op dit album al haar typische Gaga-kenmerken een klein beetje uitmelkt, maar er is gewoon weinig variatie op het album. De eerste twaalf tracks is een onafgebroken feest van electronica, wat je laat snakken naar wat gas terug. Dat komt met het nummer Dope, gevolgd door het prettige popnummer Gypsy, wat nog het meest doet denken aan Yoü And I, van Born This Way.
Het is te merken dat ARTPOP een productie van jewelste achter zich heeft, alleen weet het album niet genoeg te variëren om na een dik uur te kunnen concluderen dat Lady Gaga opnieuw een topalbum in handen heeft. Ook gastartiesten, waaronder R Kelly, weten het niet dat zetje te geven. De nummers zijn ieder op zich hartstikke prima aan te horen, maar de balans is ver te zoeken op het album. Het klinkt bij wijlen meer als Icona Pop gone fuckin’ wild dan de geniale popprinses die we in 2008 leerden kennen.
Luister van ARTPOP:
- Aura
- Donatella
- Dope
- Gypsy
Abonneer je op de LLUID Spotify Playlist om direct te luisteren!
