Als er een studie bestond op album coverart, dan zou ik ‘m doen. Waar andere bands heel traditioneel een gezellige foto met z’n allen voorop zetten, zet het Engelse Muse een kluwen touwtjes neer wat het menselijk brein moet voorstellen. De titel zelf, The 2nd Law, is dan weer afgeleid van de tweede wet van de thermodynamica. Is Muse hun doelgroep aan het verplaatsen naar de professoren en geleerden? Onwaarschijnlijk.
In de aanloop naar de release had Muse al een handvol zoethoudertjes naar buiten gebracht. Zo zou het nummer Survival de officiële track voor de Olympische Spelen in Londen zijn, brachten ze de eerste single Madness uit op 20 augustus en verklaarden ze aan de pers dat ze zich voor dit album veel hebben laten inspireren door waarschijnlijk de meest gehate muziekstijl van dit moment; dubstep.
Hoe gek het ook klinkt, de toevoeging van dubstep past in principe wel bij de stijl van Muse. Meestal hebben de nummers een wat duistere ondertoon, soms zelfs iets episch. Violen en blazers zijn niet aan te slepen in de met cryptische lyrics doordrenkte nummers. Het eerste nummer Supremacy lijkt al zo uit de nieuwe James Bond-film te zijn gekomen. Een ander opmerkelijk iets aan dit album is, is dat bassist Christopher Wolstenholme twee nummers zelf heeft geschreven én heeft ingezongen. Dit naar aanleiding van een alcoholverslaving die hij heeft overwonnen. In verschillende intervieuws verklaarde hij: “Er komt een punt dat je moet kiezen; stoppen met drinken of doodgaan.” Overigens, de nummers van Wolstenholm klinken helemaal niet slecht, en ik vroeg me dan ook af hoe een nummer zou klinken wanneer zanger Matthew Bellamy en Wolstenholm samen de vocals zouden verzorgen. Ideetje voor volgend album misschien?
Het album zelf klinkt als één geheel, alle nummers rijmen met elkaar en maken er met z’n allen een typische Muse-plaat van. De soms onheilsspellende stem van Bellamy en de ijzersterke bas zorgen ervoor dat er weinig aan te merken is op The 2nd Law en de (minimale) toevoeging van dubstep klinkt toch meer als een verrijking. Behalve wanneer ze met het nummer Unsustainable zich als ware dubstep-artiesten willen voordoen, slaan ze de plank volledig mis. Het hele nummer bestaat uit nieuwsflashes, afgewisseld met zeer matige dubstep. Een klein slippertje op een voor de rest prima product.
Waar ik aan begin nog mijn twijfels had of de fans de tweede wet van de thermodynamica nou zo interessant zouden vinden, weet ik aan het eind dat ze het vanaf nu zullen associëren met lekker luisterende plaat, die zeker ook aan kan slaan bij de allround luisteraar. Luister van The 2nd Law:
- Supremacy
- Madness
- Follow Me
- Save Me
