Door: Jaap Smit
Artiesten die stijl-wise niet overlappen met anderen zijn tegenwoordig met een zaklampje te zoeken. De originele combinaties lijken langzaam op te raken. Het Nieuw Zeelandse-Nederlandse trio MY BABY ziet dat probleem niet; als een echte sjamaan wordt op de nieuwe plaat Shamanaid funk, blues en hint naar country gemengd tot een goedje wat echt enig in zijn soort is.
De mix van psychedelische tonen en koppige bluesritmes is zeker geen slechte; opener Seeing Red laat zien dat dat doorstomende ritme en de zang aparte levens leiden, maar haarfijn aansluiten. Tekenende klanken voor Shamanaid zijn de licht distorted, zoemende gitaarklanken die goed samengaan met de drijvende ritmes, bijvoorbeeld bij de single Uprising. Die vinden we ook terug op het donkere Remedy en 6×2, later op de plaat. Het is fijn dat de band hiermee wel een stukje identiteit achterlaat, maar hier had de band iets meer mee mogen rondspelen.
Veel nummers blijven bij een simpel principe, een melodie die zich repetitief een weg baant door het nummer. Dat kan als saai en weinig spannend overkomen, maar op The Doors Of Your Mind pakt de band à la Amy Grant de luisteraar fantastisch in. De rust in het nummer en het simpele refreintje stralen een vriendelijke warmte uit.
Tussendoor blijft MY BABY vooral schommelen tussen de tempotracks met zoemende gitaren en akoestische nummers. Het echte vuurwerk is tijdens de eerste vijf nummers wel afgeschoten; vanaf Remedy begint het op een verzameling van eerder gebruikte elementen te lijken. De specifieke stijl is een interessante en ook een onwijs lastige. Het handjevol momenten die eruit springen zijn prettig, maar de tien nummers bij elkaar lijken af en toe één grote herhaling op zichzelf. Het gemengde goedje staat een beetje stil. Volgende keer minder stijlen, meer roeren?
Luister van Shamanaid:
- Seeing Red
- Uprising
- The Doors Of Your Mind
