Door: Jaap Smit
Na vier jaar keert Noel Gallagher’s High Flying Birds weer terug met een nieuw album, Chasing Yesterday. Van de vele (ruim vijftig) nummers die Noel Gallagher heeft opgenomen naar aanloop van deze plaat zijn er tien (14 met de bonus tracks) te horen op Chasing Yesterday. Een kleine 44 minuten aan muziek die allemaal meer in het gebied liggen van psychedelisch tot pop rock, zelfs met enkele vrouwelijke vocalen voor de verandering. Het album was tevens al ondersteund met singles als In The Heat Of The Moment en Ballad Of The Mighty I.
De melo-dramatische en soms wat zwoele, zachte nummers van zijn vorige album zijn duidelijk niet meer relevant voor het pad dat Noel Gallagher heeft willen bewandelen voor deze nieuwe schijf en die is direct voelbaar. Drie tracks (In The Heat Of The Moment, Ballad Of The Mighty I en Do The Damage) waren al eerder uitgebracht en gaven onder de fans al lichtelijk gemixte gevoelens: Meer psychedelisch en hardere rock. Volgens Gallagher, “Een stap in de voor de hand liggende richting.”
Het eerste nummer Riverman geeft hier een goed voorbeeld van. Het begint met vrijwel dezelfde akkoorden als Wonderwall (misschien expres, misschien per ongeluk) en klinkt weer zoals we Gallagher het liefst zien; vrij wazige zelf in te vullen teksten aangevuld met een sterke melodie. Toch schiet er halverwege een solo langs die zwaarder en sneller klinkt als wat we gewend zijn, zelfs aangevuld met een korte saxofoon en klarinet bruggetje. Deze trend zet zich voort door het hele album, à la soft Jimi Hendrix. Zelfs het gebruik van backing vocals zijn meer aanwezig dan normaal.
Nummers als bijvoorbeeld The Girl With The X-Ray Eyes en The Dying Of The Light voegen zich wel weer in het hokje rustig en melo-dramatisch, maar niet meer zo nadrukkelijk als op zijn vorige plaat. Dit geeft over alle nummers de algehele indruk dat het minder aanzet om ieder nummer haar eigen ‘feeling’ the geven. Het voelt nogmaals wat zwaarder, wat minder happy dan voorheen. Bijna als een wandeling langs een river op een mooie koude winterdag,
Het zesde nummer, The Right Stuff, maakt van de nieuwe aanvulling van vrouwelijke backing vocals een sterke twist. Volgens Gallagher, “Een van mijn beste nummers ooit.” Misschien wat hoog gegrepen, maar niet geheel gelogen, omdat hier het psychedelische en melo-dramatische een mooie gulden middenweg vindt. Het is de sound die meer mocht worden bereikt over het hele album om het wat lichter en ‘happy’er’ te laten klinken, maar tegelijkertijd geeft het Gallagher de kans om een oude kant weer eens boven water te halen (Denk terug aan albums als Standing On The Shoulder Of Giants en Heathen Chemistry van Oasis).
De nummers in The Heat Of The Moment, The Mexican en Ballad Of The Mighty I breken uiteindelijk het ijs wat de ’te zware afgrond’ verder weg legt. Deze laatste sluit dan ook als tiende en beste nummer het album af wat het algehele gevoel weer in balans brengt, rock zoals we gewend zijn van Noel Gallagher.
Het vernieuwende psychedelische zware rockgeluid neemt de algemene sound over van de ‘softere’ rock die we gewend zijn en daar mag even voor geslikt worden, maar neemt niet weg dat het weer geweldig klinkt. Het laat zien dat Gallagher niet bang is om dingen te proberen en maakt alleen wat hij zelf mooi vindt, zo kunnen we altijd wat moois van hem verwachten. Wie weet wat hij op zijn volgende album allemaal nog meer voor ons in petto heeft.
Luister van Chasing Yesterday:
- Ballad Of The Mighty I
- In The Heat Of The Moment
- The Right Stuff
- Riverman
