Geef ze een doos vol maffe attributen, een catchy liedje en een camera en voilà, na een dag staat er een gegarandeerde internet-hit. OK Go is daarom misschien wel bekender vanwege hun clips dan vanwege hun nummers, maar zoals het iedere geloofwaardige artiest betaamt moet en zal er live opgetreden worden. Dinsdag 10 februari stond de band in Paradiso, Amsterdam, vooral om het nieuwe album Hungry Ghosts te promoten, maar stiekem ook om hun imago als creatieve liveband even op te poetsen.
Na een prettig halfuurtje surfer-indie van de Nederlandse band The Brahms bestijgen de Amerikanen na een knip-en-plak filmpje (bekende filmfragmenten van de woorden ‘OK’ en ‘Go’) het podium en zetten in met Upside Out & Inside Out van het vorig jaar ve
rschenen Hungry Ghosts. De eerste drie nummers worden nogal rommelig overschaduwd door een falende gitaar en een Damien Kulash die enthousiast (en helaas verkeerd) verkondigd dat hun nieuwe plaat pas sinds gisteren in Nederland verkrijgbaar is. Het zijn slechts details van een avond die eigenlijk gedurende de show alleen maar beter wordt.
Nieuwe en oude nummers staan in goede verhouding tot elkaar en ondanks dat I Won’t Let You Down, het paradepaardje van Hungry Ghosts, al vroeg in de set voorbij komt, is er voor het publiek nog genoeg om van te genieten. OK Go werkt een gevarieerde lijst af met alle krenten van de vier albums. Hier en daar worden wat nieuwe nummers (Obsession, The One Moment, I’m Not Through) soms wat onwennig ontvangen, maar ‘golden oldies’ zoals Do What You Want en Get Over It kunnen rekenen op massale bijval.
Valt die crea-bea status van de heren dan nog ergens te bekennen? Ja. Het is lastig, dat valt zeker niet te ontkennen, maar de band doet haar best. Bij There’s A Fire krijgt het publiek de nobele taak de ritmesectie ‘in te spelen’ en daarbij worden allerlei (al dan niet) elektronische instrumenten gehanteerd voor net dat beetje extra. Ook de duizenden (zo niet miljoenen) snippers confetti die regelmatig de zaal invliegen maken de avond een stukje tastbaarder. Tijdens This Too Shall Pass maakt Kulash een wandeling door het publiek, waarna hij even later plaatsneemt in het midden van de zaal voor het akoestische Last Leaf. Het zijn geen revolutionaire vondsten, maar toch leuke extraatjes die het publiek net iets meer bij de show betrekken.
Na vijftien nummers houdt de band het voor gezien, maar zolang Here It Goes Again niet is geweest krijg je als OK Go geen fan naar huis. Na een encore bestaande uit White Knuckles en Hungry Ghost-track The One Moment mag de zaal nog even de YouTube-hit meebrullen en de gevallen snippers voor een laatste keer opgooien. Ondanks opstartprobleempjes kan OK Go aan het einde van de avond niemand teleurstellen. Losjes, to the point maar vooral zichzelf. En nu de snippers uit m’n kleren schudden.
Houd LLUID in de gaten voor een exclusief interview met de band!
(Foto’s: Jaap Smit)
