Door: Jaap Smit
Van alle Strokes mag Albert Hammond Jr. zich de meest constante solo-artiest noemen. Al sinds 2006 ontsnapt de gitarist naar z’n eigen kwaliteiten, die met iedere plaat steeds helderder gaan schijnen. Waar Strokes-zanger Julian Casablancas zich een aantal jaar geleden zichzelf – en de wereld – liet martelen door glitchende eighties-dromen (Tyranny met zijn band The Voidz) presenteerde Hammond Jr. het sublieme album Momentary Masters, dat met Francis Trouble een humeurige opvolger krijgt.
Dat is mede te danken aan Hammonds concept voor deze plaat, die hij schreef vanuit Francis, zijn doodgeboren tweelingbroertje, iets wat voor hem kortgeleden aan het licht kwam. Het opende een aantal deuren waar Hammond met open vizier doorheen stapte, en hij – geleid door de geest van zijn broertje – een tiental liedjes schreef die barsten van gitaarlol en toch wat frustraties tussen de lijntjes herbergt. Mollige bluesrockdeuntjes (DvsL) worden besmeurd met lyrics als “love was built to self-destruct” en titels als Muted Beatings en Set To Attack kunnen niet verhullen dat Hammond’s alter ego wat demoontjes moet verslaan op dit album.
Onze Francis ziet de wereld voor het eerst op Francis Trouble en wat hij aantreft is net zo verwarrend (Tea For Two) als stiekem best mooi (Stop And Go). Hammond levert nog steeds gitaarwerk zoals we dat verwachten van de kroonprins van The Strokes, met dit keer een verdwaalde saxofoon of een wilde rit door een Britse garagerock-kelder (ScreaMER). Francis Trouble verslaat Momentary Masters niet in Hammond’s albumranglijst, maar zet zonder aarzeling z’n schouders tegen het hokje waar we ‘m stiekem al naar verdomd hadden. We kunnen hem geen ongelijk geven, want in Francis vindt hij een broer waar hij na al die jaren nog mooie dingen van kan leren.
Luister van Francis Trouble:
- Far Away Truths
- Muted Beatings
- Stop And Go
- Strangers
