Door: Jaap Smit
Onder een grote stapel papieren vond ik van de week een stapel promo-cd’tjes waar ik dit jaar nog niet aan toegekomen was. Het thuiszitten eist inmiddels z’n mentale tol, dus ik was maar wat blij met de stapel, die ik gretig doorspitte. Uiteindelijk verdween Barely Autumn’s tweede plaat Day Trip To The Petting Zoo in de CD-speler, eigenlijk puur als achtergrondmuziek voor mijn ontdekkingstocht. Maar wat bleek; ik had één van de pareltjes allang gevonden.
De Belgische band stapt met dit album af van het akoestische indie-pad, dat zich op self-titled album uitrolde. In plaats daarvan laat de band zich in met het geluid van de nineties, dat zich prima kan vinden tussen namen als Pavement, The Eels en Weezer (ten tijdje van Blue en Pinkerton). Op de track Grown wordt zelfs geflirt met de Foo Fighters, wat de plaat alleen maar goed staat. Zo checkt iedere track wel een ander hokje van typische geluiden uit dat decennium. Halverwege wordt Tinder gedragen door trage, brommende synths, een minimaal maar subliem arrangement waar de mede-Belgen van Warhaus jaloers op mogen zijn. Tegen het einde zwiert de band met het orkestrale All There Is nog een laatste keer een rondje, alvorens instrumentaal af te taaien met de outro Out of Love and Out of Shape; een kalm, ritmisch muziekstuk dat als een soort reflectie op de hele plaat fungeert. Day Trip To The Petting Zoo (hoe nineties is die titel trouwens) is een spannende stap vooruit voor Barely Autumn, die verbluffend doeltreffend de indierock uit de jaren negentig weten te vangen. Must listen voor iedere melancholische thuiszitter.
Luister van Day Trip To The Petting Zoo:
- Alix
- Grown
- Tinder
- Abortion Coffee
