Door: Jaap Smit
Met een hele wereld die plots over je heen valt, is het fijn een plekje te hebben waar je je terug kan trekken. Voor Beabadoobee is dat Beatopia, een rustoord dat ze op zevenjarige leeftijd bedacht. Geen eisen, geen druk maar slechts een gemoedelijke stroom van gedachten en melodieën zonder begin of eind.
Debuutalbum Fake It Flowers liet zien dat de Britse zangeres buiten het comfort van haar bedroom-pop een fijne indierockplaat in de vingers had. Beatopia schuifelt hier en daar weer een paar metertjes die rustige zone in, maar niet om terug te vallen in oude gewoontes. Ja, de liedjes zijn vaak klein en subtiel opgezet, maar worden fris en spannend gehouden met drumcomputers, bossa nova (The Perfect Pair) en bass-uitspattingen die niet misstaan op een Tame Impala-single (Broken CD). Beabadoobee reflecteert op haar eigen leven en sjoemelt zo nu en dan met de waarheid ervan. Niet alle gebroken harten en flings zijn gebaseerd op de waarheid, maar vormen soms slechts een basis waarop ze haar nieuwe muzikale versieringen op wil testen. Beatopia is vooral een goed uitgewerkte showcase van Beabadoobee’s nieuwe geluiden. Buiten de mantra uit de openingstrack Beatopia Cultsong voelt Beatopia niet aan als een fantasievolle conceptplaat zoals de uitleg doet vermoeden, maar onder het mom van ‘alles kan in een zelfverzonnen wereld’, luisteren de veertien tracks weg als het leegvreten van een zak snoepgoed: positief, uplifting en verrassend melodiewerk (Sunny Day), af en toe een fijne rockdoorbijter (10:36, Talk, Don’t Get The Deal) en zat refreinen die we en masse zullen meeblèren bij haar volgende optreden in ons land.
Luister van Beatopia:
- 10:36
- Sunny Day
- Broken CD
- Talk
