Door: Jaap Smit
Timing is niet het sterkste punt van Black Honey. Na de show in het Paard vorig jaar (20 september, bijna precies een jaar geleden) bleek de hype rond de band harder te groeien dan hun collectie liedjes, want Izzy B Philips en haar band konden het met het handjevol singles en B-sides nog net redden in de Haagse zaal. Een album zoemde al wel rond, maar dat het nog een jaar duurde tot de release brak het momentum tot op de grond af, en vroegen we ons eigenlijk af hoeveel zin we nog hadden in die eerste full-length van de Britten.
En dan hebben we het nog niet eens gehad over welke singles de kar mochten trekken. Het onderkoelde Dig (met bijbehorende Tarantino-clip) was een taai snoepje en toen moest het autotune-feestje Bad Friends nog komen. Vlekkeloos is het rapport van de band dus niet, maar om te zeggen dat de plaat onder deze beslissingen lijdt is onterecht: Black Honey heeft het beste voor het laatst bewaart en levert juist tussen de singles door een hele knappe plaat af. Het promo-bos I Only Hurt The Ones I Love, Bad Friends en Midnight (een bijzondere disco-eend in de Black Honey-bijt) is niet het lekkerste begin, maar je kan het maar gehad hebben. Aansluitend laat Blue Romance weten dat het menens is. Een langzaam brandend passievuurtje dat Lana Del Rey niet beter had gedaan, vanaf daar is het album een uitgelaten poprock-trip langs de smaken Blondie (Crowded City), Royal Blood (Into The Nightmare) en de fantastische slowjam Baby, een helder – maar treurig – lovepopliedje, waarin Izzy B verleidelijk tussen de zinnen door zucht. Dat oudje Hello Today het album ook heeft gehaald lijkt van een afstandje leuk, maar eenmaal aan het luisteren had je liever gewild dat de band meer nieuws op hun debuut had gezet. Mocht je net als ondergetekende de band alweer een beetje uit het oog zijn verloren is dit album een goede gelegenheid om Black Honey weer eens aan te zetten.
Luister van Black Honey:
- Blue Romance
- Crowded City
- Baby
- Into The Nightmare
