Door: Jaap Smit
Ieder zelfrespecterend lid van The Strokes kan tegenwoordig niet zonder zijproject. Na Julian Casablancas’ ruis-punk met The Voidz, Albert Hammond Jr.’s soloplaten en Nikolai Fraiture’s lo-fi rockband Summer Moon heeft nu ook Nick Valensi een band buiten The Strokes. Met CRX dwaalt hij muzikaal niet eens zo gek ver af van de thuisband. Het debuutalbum New Skin is een smaakvolle mix van gitaarrock en tollende riffs.
Het duurde lang voordat Valensi sterk in zijn schoenen stond als liedjesschrijver en zanger, maar gelukkig heeft hij voldoende ‘ways to fake it’. Daarbij laat hij waar mogelijk z’n gitaar het werk doen. New Skin staat bol van riffs en solo’s die Valensi zo geliefd maken. Wat hem bij The Strokes zo’n smaakmaker maakt duwt hij op New Skin ver naar voren. En dat is goed genieten. De strakke riffs op Walls, het schelle loopje op Give It Up, het zijn slechts twee voorbeelden van de talloze momenten waarbij de gitaarnerd z’n hart bij ophaalt.
Met Josh Homme als producer kan het niet anders dat de gains en overdrives vol opengezet worden. Unnatural, On Edge en Monkey Machine zijn hoorbaar Homme’s speeltuintjes. Daartegenover is het slow-paced Slow Down een dappere poging om New Skin een volwaardige ‘rustige’ te geven, en – warempel – dat werkt. De teksten op het album leunen vooral op veel herhaling, maar wat zou het, als om iedere hoek een moddervette gitaarpartij staat te wachten?
Van alle Strokes-projecten komt CRX het dichtst bij wat we willen horen op een nieuw album van The Strokes (dat, volgens Valensi, in de steigers staat). Vier jaar lang opgekropte gitaarriffs zorgen voor levendige tracks die wiskundig in elkaar gelegd zijn. Valensi heeft het juiste moment uitgekozen om zich op z’n eigen merites te laten beoordelen, want New Skin is een fantastische appetizer voor het volgende Strokes-werk. Maar je mag ‘m gerust kapot luisteren.
Luister van New Skin:
- Ways To Fake It
- Walls
- Broken Bones
- On Edge
