Door: Jaap Smit
Na de release van Old Souls (2013) leek de toekomst van de Britse band Deaf Havana aan een zijden draadje te hangen. Frontman James Veck-Gilodi dreigde uit de band te stappen, totdat een optreden op Reading & Leeds hem eraan herinnerde hoe hij van het muziek maken genoot. Maar naast deze hernieuwde motivatie moest achter de schermen de bezem er flink door. Met een nieuw management en een nieuw label (SO Recordings) releast Deaf Havana het nieuwe album All These Countless Nights.
Naast een goed album wil de band ook hun recente verleden van zich af schudden. Waar op Old Soul een verfrissend trompetje de boel kon relativeren, is de band dit keer een stuk serieuzer. Als vanouds legt Gilodi zijn zang in lagen neer over sterke melodieën. De opening van Ashes, Ashes en Trigger maken duidelijk dat de band een aantal doortastende noten op haar zang heeft, die voor trefzeker vuurwerk zorgen. Het bevrijdende refrein van Trigger is een voorbeeld van hoe de band geen centimeter aan power inlevert.
Deaf Havana hakt op All These Countless Nights overwegend met dezelfde bijltjes en zoekt nergens haar grenzen op. Maar de machine ronkt als nooit tevoren en showt haar verbeteringen in nummers zoals Pretty Low (“I’m falling in love each day on the train”) en het Kings of Leon echoënde Fever.
All These Countless Nights is nergens vernietigend en nergens te tam, alhoewel Seattle en St. Paul’s zowel krachtig als emotioneel uit de hoek schieten. Daartegenover staan Sing en Fever, die zich ongetwijfeld tot live-knallers kunnen opwerken. Het “voor ieder wat wils”-label is te cliché voor dit album, maar reken maar dat iedere track het product van pure toewijding is, zorgvuldig aangevuld met rake melodieën. Gezien de omstandigheden is All These Countless Nights een overtuigende ‘return-to-form’.
Luister van All These Countless Nights:
- Trigger
- Fever
- Pretty Low
- St. Paul’s
