Door: Jaap Smit
2020 moest een uitbundig jubileumjaar worden voor de Foo Fighters. De tour was geboekt (de band zou old-skool met een kleine tourvan de weg op gaan) en het bijbehorende album Medicine At Midnight lag in maart al met een strik eromheen te wachten. De rest is geschiedenis, al hopen we vurig dat we de band ooit nog in een klein busje mogen zien aankomen bij de Ziggo Dome. Het album is inmiddels toch uitgebracht, met minder poeha en minder vertoon. Toch weten Dave Grohl en z’n band sprankjes van dat grote feest dat niet mocht zijn in de nummers te werken.
Medicine At Midnight is anno 2021 een verzachtend middel tegen de pijn en het gemis van een groot Foo Fighters-feest. De negen nummers zijn een strak geregisseerde rockparade waarin hardrock, grunge en grooves in alle soorten en maten voorbij komen. Opener Making A Fire laat horen dat de band – inmiddels zes koppen tellend – klaar is om weer herrie te trappen. De gospel-‘na-na-na’s zijn niet de overtuigendste asset op het album, maar lijmt het nummer waar het nodig is en blijft prettig in de gehoorgang hangen. Shame Shame dient minimale, broeierige grooves op om vervolgens door te glijden op de glamrock van Cloudspotter. Grohl slaat een brug tussen generaties op Waiting On A War, dat de angst voor een nucleaire oorlog in de jaren ‘80 verbindt aan de onzekerheden waar zijn kinderen vandaag de dag mee worstelen. Het nummer is bijna berustend in de toonzetting, met de akoestische gitaar en de strijkers erachter. Het einde verzekerd ons echter dat hulpeloos afwachten niet in het woordenboek van de Foo Fighters staat en daarmee is dit misschien wel de kernachtigste Fighters-track op dit album. Foo Fighters’ topvorm horen we terug op Holding Poison; koppige beats, puntige riffs en een refrein dat tegen alle muren opspringt. Met Chasing Birds tapt de band nog snel uit een vaatje ‘gevoelige gitaar-ballad’ en breit er een einde aan met het nuchtere, poespasloze Love Dies Young. Tuurlijk, die tour en het hele circus hadden Medicine At Midnight een nog mooiere beleving gemaakt, maar ook op een nuchtere maag valt er niets tegen. Toegegeven, tussen de regels door klinkt overduidelijk de wens om het album licht verteerbaar en aan het oppervlak (lees: op de radio) te houden. Een stukje diepgang wordt ingewisseld door het focussen op energie en zelfs dansbaarheid. Op de muzikale paden waar de band voorheen minder kwam druipt het plezier en zelfverzekerdheid van de nummers. We hadden niet anders verwacht van een band die al 25 jaar aan de top staat, maar om die verwachting uit te horen komen is op zich al een feestje waard. Op naar de 50!
Luister van Medicine At Midnight:
- Making A Fire
- Cloudspotter
- Waiting On A War
- Holding Poison
