Door: Jaap Smit
Foster The People is echt zo’n band die net te vaak in onze dode hoek zit. Iedereen kent ze wel, maar ze liggen niet op het puntje van de tong zodra er een lijst grote indiebands opgedreund moet worden. Terwijl we ons suf danste op hitmachine Torches (2011) en het gitaar-gestekkerde Supermodel (2014). Het derde album Sacred Hearts Club is een goddelijke hybride van die twee. Bij vlagen wat zwaar en experimenteel, maar onder de streep een dijk van een album.
Van de zeventig(!) nummers die de band – met behulp van One Republic’s Ryan Tedder – voor Sacred Hearts Club schreef zijn er twaalf overgebleven, die een ongebruikelijk evenwicht vormen tussen aanstekelijke poptracks en nummers waarin de band flirt met hiphop-invloeden. Openingsnummer Pay The Man hoort Mark Foster z’n rapskills tevoorschijn toveren. An sich niet bijster overtuigend, maar het strakke knip-en plakwerk van synths, beats en piepende stem-samples zorgt voor opnieuw een geslaagde poging buiten de lijntjes kleuren. De grillige basstrack Loyal Like Sid And Nancy borduurt later op de plaat daar op verder. Zo schudt Foster The People wel een stukje braafheid af maar krijgen we er onvervalst spierballenvertoon voor terug.
Tussen de kieren van dit nieuwe masker hoor je nog genoeg van de band van vijf jaar geleden. Zo doet de speelse gitaarstrum van SHC meteen denken aan de tracklist van Supermodel en het vlotte Lotus Eater is in essentie een betere versie van Torches’ Don’t Stop (Colour On The Walls). Met Sit Next To Me laat de band zien dat de overtreffende trap niet altijd wordt opgezocht: easy-going synthpop met een simpel refreintje kan uit de stal van Foster The People nog tot potentiële tophit worden verheven. De band schittert daadwerkelijk met ieder nummer. De futuristische psych-interludes Orange Dreamer en Time To Get Closer lijken meer dan ooit een must; het maakt het verslavende universum alleen maar kleurrijker.
Het was na Pumped Up Kicks al snel duidelijk dat Foster The People geen one-trick pony was en nu blijkt dat de trukendoos in 2010 nog niet eens half open stond. Zonder in te leveren op energie en puur speelplezier zijn Mark Foster en consorten nog steeds op zoek naar maffe geluiden en keren ze zichzelf binnenstebuiten voor A-class indiehits die onder je huid gaan zitten. Sacred Hearts Club maakt van Foster The People eindelijk die enorme band die ze stiekem al heel lang waren.
Luister van Sacred Hearts Club:
- Doing It For The Money
- Sit Next To Me
- SHC
- Lotus Eater
- Harden The Paint
