Door: Jaap Smit
Alsof je in een musical uit het jaar 3020 stapt: de Britse groep HMLTD is een act die je aandacht gijzelt en je tot de laatste seconden niet laat wegkijken. Op hun debuutalbum West of Eden krijg je ballads, western-inspired electropunk en gypsy-singalongs voor je kiezen; een uitputtende mix van stijlen die zich niet snel laat vergeten.
Je kan tig woorden tegenover West of Eden zetten, maar dat zal nooit dezelfde ervaring kunnen beschrijven die je hebt als je het hele album luistert. Het begint al bij The West is Dead, waarop The Prodigy’s industriële terreur weer opleeft in Tarantino-esque woestijngitaar, om vervolgens verder te gaan in de macho-borstklopperij van LOADED. Kijk vooral niet op van ploteselinge trapbeats (To The Door), Aziatische zangeressen (Why?) en gyspy-geïnspireerde singalong sfeertjes (Joanna). Een bont canvas dus, al weet HMLTD het meest te boeien met de wat traditioneler opgebouwde nummers. Na LOADED is het al snel Satan, Luella & I die als een zoekende ballad een heerlijke finale bereikt, waarin er met een zalige samenzang een fijne melodieprogressie ontstaat. Het melancholische Joanna wordt opgevolgd door Where’s Joanna?, een luguber vervolg dat niet zou misstaan in Sweeney Todd. Ieder nummer is een stukje van een verhaal, waar je als luisteraar niet bepaald bij wordt geholpen. De drama en theatrale invloeden druipen van de zinnen, maar het blijft steeds gissen welke lijn je nu moet volgen. Het blijft een feit dat HMLTD met West of Eden een intrigerende plaat aflevert, waar na ieder rondje een ander nummer blijft hangen. Er zit zoveel meer achter de band dan wat ze hier in vijftien nummers laten zien en daarmee blijft HMLTD voorlopig in een spotlight staan.
