Door: Maarten de Schutter
Fall Out Boy’s Pete Wentz durfde het in mei aan om te opperen dat in de zoektocht naar ‘’de nieuwe Nirvana’’ ook rekening gehouden moest worden met iemand zoals Jaden Smith. Het kindsterretje die zijn beroemdheid te danken heeft aan vader Will? De jongen die ooit twitterde dat het merendeel van de bomen blauw was? En toen was daar opeens SYRE, het debuutalbum van Jaden Smith. En toen was die vergelijking opeens minder absurd.
Jaden Smith is een speciale jongen. Hij maakt muziek, kunst, kleding en ecologische waterflessen. Een paar jaar geleden besloten hij en andere young creatives om een eigen platenmaatschappij én movement MSFTSRep op te richten. Het is een platform voor ‘misfits’, buitenbeentjes. SYRE is vooralsnog de grootste release van de MSFTS-crew. Het is een plaat weigert te gehoorzamen. Het is een ongrijpbaar kunstwerk dat op elk moment honderdtachtig graden kan keren zonder chaotisch te zijn. Rock, pop en alle hoeken van de hiphop komen voorbij. ‘’A Beautiful Confusion’’ is de ondertitel van dit album. En er is niemand die een betere omschrijving kan vinden. Het is een kijkje in de gedachtegang van een onbegrepen genie. Dit album vereist concentratie. Je moet moeite doen om te begrijpen wat SYRE nu eigenlijk wil zeggen.
De eerste vier nummers zijn eigenlijk één track genaamd BLUE, één muzikale compositie van twaalf minuten waarop onder andere zus Willow en Tyler, The Creator te horen zijn. Er wordt moeiteloos geswitcht tussen akoestische instrumenten en de hardste beats, waarbij Jaden Smith rapt over Jimi Hendrix en de chaos in zijn gedachten. De track Breakfast met A$AP Rocky is eigenlijk de minste, maar gelukkig komt even later single Falcon. Een briljante productie en Jaden die in sneltreinvaart door het nummer zweeft, met een geniale verse van Raury als feature. Jaden kiest ervoor het nummer Ninety van zeven minuten en Lost Boy van negen minuten na elkaar te plaatsen. Het kost moeite, maar het zijn prachtige nummers waarbij vooral Lost Boy na een paar luisterbeurten als het beste nummer van het album voelt. Een door gitaar gedreven nummer dat voortkabbelt, maar op een goede manier. Jaden zingt en rapt emotioneel over het zijn van een lost boy, en je voelt de sympathie voor de voormalig Karate Kid toenemen.
Dan volgt de grote switch van het album. Minder arty, meer straight-to-the-point hiphop. Batman en Watch Me waren al eerder uitgekomen, maar zijn ook binnen het geheel tracks die sprankelen. Het nummer Icon heeft de beste beat, waardoor Jaden er mee weg komt om op te scheppen over zijn ‘icon living’. Alle andere resterende nummers zijn ook stuk voor stuk voorzien van geweldige producties en lijken geïnspireerd op Kendrick en Kanye. Op albumafsluiter SYRE wordt het verhaal van het album nogmaals uitgelegd. SYRE is vermoord maar leeft voor altijd, maar is ook nog eens voor altijd maar toch ook nooit alleen. Dit snapt alleen Jaden. Maar het album als geheel is een verrassend meesterwerk dat zich kan meten met de recente releases van de grote namen Tyler en Kendrick. Of het Jadens grote doorbraak gaat worden is afwachten. Dat ligt aan de bereidheid van het publiek om SYRE te begrijpen, maar in ieder geval niet aan Jaden. (★★★★☆)
Luister van SYRE:
- Lost Boy
- Falcon
- Icon
- George Jeff
