Door: Jaap Smit
De tijden dat Amerikaanse Jay Som haar muziek in haar slaapkamer moest opnemen zijn al een tijdje voorbij, maar toch typeert de zangeres zich nog steeds met de ietwat fuzzy en lo-fi randjes aan haar sound. Nadat ze op Turn Into (2016) en Everybody Works (2017) flink wat grenzen van haar gitaarsound mocht verkennen, zoekt ze op Anak Ko nog steeds haar heil in de kleine ruwheidjes en dromerige synths, dit keer met een subliem nazomer-sausje.
Anak Ko (‘mijn kind’ in het Tagalog, dat in de Filipijnen wordt gesproken) is een plaat die met recht vriendelijk te noemen is. Geen overdaad aan liefde, woede of angst, maar oprechte liedjes over alledaagse zaken, zorgeloosheid en – welja – social media (Tenderness). Muzikaal gezien houdt Som het klein maar verfrissend. Haar gitaarspel, dat bij vlagen sporen van The Strokes, Tame Impala en Mac DeMarco laat zien, is niet te moeilijk maar eigen altijd boeiend (If You Want It, Nighttime Drive, Devotion) en ook als de synthesizers halverwege de plaat zich steeds meer laten horen laat de muzikante zich niet gek maken. Waar op Everybody Works Som de boel nog wel eens liet aanzetten tot ruizige indierock, laat ze zich op Anak Ko vooral leiden door gemoedelijkere emoties, en dat gaat haar goed af. Het schijnbare gemak schittert net als de Californische avondzon smeulend door de nummers. Tegen het einde laat ze zich op het titelnummer en Crown verleiden tot wat somberdere tonen en ambient-achtige synthoefeningen, maar dat neemt niet weg dat Som met Anak Ko een heerlijk slotakkoord heeft gemaakt voor de zomer van 2019.
Luister van Anak Ko:
- Superbike
- Devotion
- Tenderness
- Crown
