Door: Jaap Smit
De royaal bebaarde John Joseph Brill heeft zich goed laten onderwijzen door de Britse scenes. In West-Londen leerde hij van buurtgenoten Bear’s Den, Laura Marling en The Staves een oprechte manier van songwriting, die hij meenam naar Liverpool. Daar inspireerden verschillende groten der aarde (Leonard Cohen, Neil Young) hem in het vormen van zijn eigen stijl. Het resulteerde al in zijn eerste twee EP’s Pieces en False Names, waar zijn warme toetsenspel en diepe zang hem binnenlandse bekendheid opleverde. Op zijn nieuwe EP I’m Not Alright laat Brill vooral zijn gebroken hart spreken.
Alle nummers op I’m Not Alright gaan over het einde van een relatie en de wonden die het achterlaat. Emotie ligt dicht onder de oppervlakte en Brill begeleid deze met prachtige precisie. De brute eerlijkheid en oprechte hartpijn zorgen op de EP voor een atmosfeer die de luisteraar niet slechts in mineur brengt. The War On Drugs weerklinkt in het nummer Smoke en het repetitieve “if you need a place to drown, I’ll be the water for you” van A Place To Drown werkt hypnotiserend. Zo zorgt Brill in ieder nummer voor een lappendeken aan piano, synthesizers, gitaar en computerbeats. Er zijn weinig gaatjes te ontdekken, maar nergens wordt de samenstelling intens.
I’m Not Alright bestaat uit vier nummers die smeulen van verdriet en verlangens naar warmte. Het zijn nummers die met ingetogen bedoelingen zijn gemaakt, maar in Brill’s handen tot luisterrijke goudklompjes uitgroeien.
Luister van I’m Not Alright:
- Smoke
- A Place To Drown
