Door: Jaap Smit
Het gaat bij vlagen nog wat ongemakkelijk, die poppunk-revival. Niet iedereen wordt enthousiast van het idee dat artiesten als Machine Gun Kelly zich tegen het genre bemoeien, de grote bands zoals Green Day en Blink-182 weten tegenwoordig ook geen potten meer te breken en dan is er de grote groep bands die zich jarenlang in de onderstroom heeft ontwikkeld en zich daar prima op z’n gemak voelt. Er is fris bloed nodig in de aderen van het genre: maak kennis met KennyHoopla.
Het schrikt bijna af dat naast de naam van KennyHoopla die van Travis Barker prijkt. De Blink-drummer heeft zich in de afgelopen twee jaar vooral beziggehouden met iedere artiest die iets geinigs wilde doen met poppunk, waardoor al zijn samenwerkingen bijna een genre op zich zijn geworden – en niet zelden flink teleurstelden. Maar wat Barker in KennyHoopla zag, begint al snel duidelijk te worden op Survivors Guilt. “Can you hear me now?”, klinkt een hoge kopstem voordat Barker op de openingstrack Silence Is Also An Answer z’n explosieve ritmes opstart. KennyHoopla (echte naam Kenneth La’ron) is een tekstschrijver met brains. Liefde, haat, leven en dood liggen dicht naast elkaar op deze mixtape, die muzikaal ook niks laat liggen – laat dat maar aan routinier Barker over. Met roots in hiphop en lofi weet KennyHoopla zich ook prima te verkopen als poppunkzanger. Het bereik mag dan niet reuze zijn, hij werkt met wat hij heeft en dat is genoeg. De momenten waarop hij zich waagt aan een korte scream (Survivor’s Guilt) zijn twijfelachtig, maar tegen de achtergrond van zijn rauwe, intelligente songwriting zijn dat slechts details. In zo’n twintig minuten laat KennyHoopla een sterke indruk achter met Survivors Guilt. Een man die het opgepompte imago van poppunk achterwege laat en écht wat te zeggen heeft.
Luister van Survivors Guilt:
- Estella
- Turn Back Time
- Smoke Break
