Door: Jaap Smit
Knuckle Puck laat het grote Rise Records achter zich en ziet de toekomst tegemoet bij Wax Bodega. Met de EP Disposable Life nemen ze een aardig welkomstcadeau mee, maar staan muzikaal stokstijf stil.
Onder Rise Records bracht de band uit Chicago hun eerste drie full-length platen uit en groeide uit tot een household-name in de scene. Op het laatste album 20/20 (2020) hoorde we een band die de vaart van tijd tot tijd uit hun sloffen durfde te halen, gewoon om te zien wat er zou gebeuren. Zanger Joe Taylor nam zelfs zanglessen om zijn rauwere vocals beter te beheersen en zo klonk de hele plaat ook: beheerst. Rise Records is inmiddels ingeruild voor Wax Bodega, een kleiner label dat voor veel artiesten als springplank geldt, in plaats van een opvangcentrum voor bands die al aan groter succes hebben geroken. Hoe dan ook, het zal fijn zijn om als doorgewinterde band weer de aandacht te krijgen als dat je kreeg in het begin van je carrière (en voor Wax Bodega is deze ontwikkeling natuurlijk ook interessant). Disposable Life moet dus een glorieus nieuw begin voor de band inluiden, maar dat gaat moeizaam. Het hele setje nummers (op de Blink-182 cover Here’s Your Letter na) lijken vooral uit de sessies voor 20/20 te komen, zo erg lijken de tracks soms het album te spiegelen – het nummer Lonely Island lijkt bijna een rework van Sidechain. De interviews met de band omtrent deze release beloven een opleving van hun jonge-honden-sound uit 2013, maar de eerder genoemde beheersing houdt ieder nummer netjes in het midden van de weg. Een nette hoeveelheid aandacht voor hooks, klassieke opbouwtjes en Taylor’s stem die nergens standje keelpijn bereikt. Voor wat de EP is, is Disposable Life een prima opwarmoefening, maar wie op een spannende doorstart van de band had gerekend moet even slikken.
Luister van Disposable Life:
- In The Bag
- Here’s Your Letter
