Door: Jaap Smit
MAGIC! mag dan al het stadium van one hit-wonder zijn gepasseerd, de afgelopen jaren heeft de band hun succes niet verrassend uitgebuit. De singeltjes na Rude (hun monsterhit uit 2013) moesten het doen met de uitgekauwde versie van hun reggaepop en kende slechts wat laffe succesjes. Op ‘lastige tweede’ Primary Colours moet blijken of die gimmick langer dan één plaat houdbaar is.
Dat deze nieuwe inspanning daadwerkelijk lastig was, is niet zo moeilijk te ontdekken. Have It All, Gloria en Red Dress zijn stuk voor stuk easy popliedjes met een hoog gehalte instap-reggae. Vers voor de radio, niets meer en niets minder. Zanger Nasri bewijst opnieuw dat de popversjes uit z’n hand vloeien als geen ander, maar blijft – net als op Don’t Kill The Magic! – behoorlijk oppervlakkig. Het akoestische No Regrets en de samenwerking met Sean Paul op Lay You Down Easy proberen nog enigszins iets nieuws, maar na een paar keer luisteren lijken de formules stuk voor stuk in elkaar te vallen.
Don’t Kill The Magic! had het stomme geluk van ‘de eerste’, waardoor de tekortkomingen op Primary Colours sneller doorschijnen. Dance Monkey verdient nèt niet de titel van dansknaller en het ongeïnspireerde No Sleep lijkt het intro van No Evil (Don’t Kill The Magic!) weg te grissen. I Need You bewijst dat deze band zich niet moet wagen aan diepe liefdesliedjes, maar dat weet gitarist Mark Pellizzer solo-gewijs op te vangen. Alles wat goed lijkt op Primary Colours verdwijnt na een paar keer luisteren. De band heeft zichzelf in een voorspelbare positie geworsteld, en wordt dit keer niet door een nummer zoals Rude uit de brand geholpen.
De popliedjes mogen best leuk gevonden worden, maar met flinterdunne songwriting en weinig spannende muziek is Primary Colours niet goed te noemen. Grote kans dat MAGIC! over vijftig jaar toch voor one hit-wonder wordt versleten.
Luister van Primary Colours:
- Have It All
- Gloria
- Primary Colours
