Door: Maarten de Schutter
Ondanks een verrassende openingstrack die doet verlangen naar meer is het album Play Dead van Mutemath eigenlijk een beetje een deceptie. Het is een wirwar van stijlen waarbij prachtige stukken uit het niets geruïneerd worden met elektronische bemoeienissen. Voor een band die een vijfde studio-album uitbrengt en al vijftien jaar actief is, klinkt het als een veel te haastig en onbezonnen album.
Na 15 jaar zijn er nog drie bandleden die de alternatieve rockgroep Mutemath vormgeven. De band is zelfs ooit genomineerd geweest voor een Grammy Award voor de beste muziekvideo. Het voorgaande album Vitals ontving goede recensies, dus stond Mutemath voor de taak om die tevredenheid te behouden. Op Play Dead is er gekozen voor een kleurrijke cover en tien nummers.
De openingstrack heet Hit Parade, waarbij het de bedoeling is dat die hitparade er ook gedurende tien nummers gaat komen. Het belooft in ieder geval veel, want met een begin dat doet denken aan het Coldplay’s X&Y en vervolgens een einde vol rockgitaren, maakt Mutemath direct indruk. Het tweede nummer is een een ouderwetse indierocksong waarover niet te klagen valt, maar het derde nummer genaamd Stroll On slaat de plank mis met een uitbarsting van elektronische geluidseffecten op het einde. Snel overslaan.
Net wanneer je denkt grip te hebben op de stijl van het album komt het nummer Break The Fever, dat een beetje doet denken aan het recente werk van Daft Punk. Het probleem met dit nummer zie je terugkomen in bijna alle liedjes; ze duren te lang en op een gegeven moment ben je er klaar mee, met geen enkel nummer dat onder de drie minuten komt. Tegen het einde van elk nummer is de spanning weg, wat resulteert in een vervelende nasmaak.
Traditionele gitaren, soundscape-geluiden en dromerige synths worden door elkaar gehusseld. Het versterkt elkaar niet en zorgt ervoor dat het album Play Dead er een is die niet op repeat zal komen. Afsluiter Marching To The End is nog wel een mooi afscheidscadeautje. Een dromerige en lange track die opbouwt naar een grand finale die uiteindelijk echt imponeert. Play Dead kent momenten die waarin mooie en experimentele muziek te horen is, maar moet niet vergeten hoe mooi het kan zijn om iets klein te houden. (★★☆☆☆)
Luister van Play Dead:
- Hit Parade
- Marching To The End
- Break The Fever
