Door: Bas Koppe
De tweede plaat van Royal Blood How Did We Get So Dark? is twee minuten langer dan het debuut. In een ruim halfuur spreidt het tweetal, bestaande uit bassist/zanger Michael Kerr en drummer Ben Thatcher hun nieuwe werk ten toon.
De plaat opent met single en naamgever van het album How Did We Get So Dark. Een stevig rocknummer waarin een echo van Queen doorklinkt. Met name aan het eind van het nummer waar het koortje zich blijft herhalen. Op dit album klinken meer invloeden van de band door. Zoals Jimmy Page van Led Zeppelin zei: ‘de band weet hun invloeden goed te vertalen naar een moderne rocksound’. Daar ben ik het mee eens. Het geluid van de band is al een tijd geleden uitgevonden, maar door er een eigen draai aan te geven klinkt het fris.
Het nummer I Only Lie When I Love You gaat meer de stoner kant op. De start-stop riffs en stevige drums zijn lekker om op te headbangen. Op een gitaar hadden ze ook van een van de betere hardrock-gitaristen uit de jaren ’70 kunnen komen. Ook hier komen de koortjes weer terug. Het is een soort lichte tegenhangen van het overstuurde basgeweld en de droge drums. Look Like You Know had met en minder stevig geluid van een viertal uit Liverpool kunnen komen.
De nummers klokken allemaal rond de drie minuten. De enige uitschieter is afsluiter Sleep die over de vier minuten gaat. Naast bas en drums hanteert de band ook een elektrische piano. De lage noten hebben dezelfde klank als de basgitaar, aangezien de piano ook door de effectpedalen wordt gejaagd. Ook klinkt de band soms als een drietal: wanneer de bas een octaaf hoger klinkt, hoor je dat er ook een extra baspartij is ingespeeld.
Royal Blood levert een fijne plaat af die een brug slaat tussen vroeger en nu. Het geluid is al jaren geleden uitgevonden, maar het klinkt bij dit duo toch fris.
Luister van How Did We Get So Dark:
- I Only Lie When I Love You
- Look Like You Know
