REVIEW: Simon Keats – Space

Share on facebook
Share on twitter
Share on reddit
Share on email

Door: Daan Visser

Na een tijd in Los Angeles te hebben doorgebracht heeft Simon Keats (a.k.a. Paul Zoontjens) veel geleerd van de veelzijdigheid van lokale zonnige muziekscène. De toetsenist van The Kik experimenteert veel op zijn tweede album Space, op sommige nummers wat succesvoller dan anderen. Tijdens de eerste veertig seconden van het openingsnummer van Space, Heart Of A Woman denk je dat je naar de zoveelste overgevoelige singer-songwriter te luisteren. Dit is gelukkig niet het geval wanneer de twangy elektrische gitaar van zich laat horen.  

Dinner With The Blonde, Beautiful & Loaded opent met een simpele baslijn wat heel effectief werk. Dit wordt opgebouwd met achtergrondgeluiden van een feestje, een trompetsolo en een piano. Een combinatie die dit nummer aangenaam en verrassend houden. Voor het nummer Galactic Friend heeft Keats de hulp in geroepen van zangeres Yeattem Wong, die het nummer redt van saaiheid.

Bij het nummer People hoor je gewoon Bob Dylan, maar dat is in dit geval geen compliment. Met een effect op de stem om het oud te laten klinken, een akoestische strum en te makkelijke moraal maakt Keats dit het dieptepunt van het album. People doet alle originaliteit die aan dit nummer vooraf ging teniet. Het is een smet op een plaat die tot dit punt behoorlijk origineel uit de hoek komt. Af en toe schuifelt Keats te dicht naar andere artiesten, wat de collectie nummers niet ten goede komt. Space is een album met uitschieters en dieptepunten. 

Luister van Space:

  • Heart Of A Woman
  • Dinner With The Blond, Beautiful and loaded
  • Galactic Friend

Of lees dit