Door: Jaap Smit
Na een jaar dat op talloze manieren de grond onder Tape Toy liet wegzakken, laten ze met Honey, WTF zien dat er een gezond verwerkingsproces gaande is. Over de moody onderstroom vol gebroken harten en verlies spant de band een onverstoorbaar net van prettige gitaar-indie.
Met een relatie die stukliep, het verlies van een dierbare en de zeurende traagheid die de pandemie met zich meesleurde mag Tape Toy zeker een paar keer keihard ‘WTF’ roepen. De Amsterdamse band kan met hun debuutplaat gelukkig redelijk wat stoom afblazen, al is het al snel duidelijk dat Tape Toy streng de controle op hun nummers houdt. Geen losgeslagen frustratie-bommetjes, maar iedere track voelt rond en compleet. Honey, WTF opent met een paar onverstoorbare ritmes en vloeiende gitaren (Tired, Phone Call). The One That Got Away levert de beste (en vrolijkste) hook van het album af, al gaat de tekst over een verloren liefde, wat het bitterzoete contrast ten goede komt. Op de eerste helft van de plaat zit er flink wat popgevoelig vuur in de nummers, die soms in hun simpelheid verrassend lang blijven hangen. Vanaf Crushed lijkt de band zich iets meer bewegen binnen hun lijntjes. Er vliegt wat grunge rond en hier en daar mag een gitaar voorzichtig een diepe scheur uitdelen (Lizzie). Met het titelnummer pakt Tape Toy zowel in tekst en muziek de controle terug: de lyric ‘I am ready, I am able, I’ll be my own hero from now on’ wordt gebracht als de gloeiende kern van het album. Er had veel meer woede en boosheid in Honey, WTF kunnen zitten, maar Tape Toy blijft op hun debuutalbum (op een goede manier) beheerst en plaatst de doeltreffendheid van de nummers voorop.
Luister van Honey, WTF:
- Tired
- The One That Got Away
- Stay
- Honey, WTF
