Door: Jaap Smit
Bij The Brahms waren we een tijd lang aan het juiste adres voor zomerse festival-liedjes en lichtvoetige radiopop. De EP’s Meraki en Belise trokken ons met puntig gitaarwerk verschillende zomers door en de festivalgronden waren het onbetwiste thuis van de Utrechters. Met debuutalbum Me And My Damn Dreams (MAMDD) doet de band voor once and for all afstand van de status ‘EP’tjes-band’ door verschillende gewoontes achter zich te laten en zelfverzekerd nieuwe paden te bewandelen.
Voorafgaand aan het opnameproces nam de band een sabbatical van optreden om de hoofden leeg te maken en met frisse ideeën aan MAMDD te beginnen. Met de Britse producer Larry Hibbitt (oa. Nothing But Thieves) werden de liedjes in de Londense Artspace Studios neergelegd, afgebroken en opgebouwd. Het eindresultaat is een album waarbij is gekozen om voorbij instant-radiovoer te kijken. Met succes. Er is ruimte, er zijn experimenten, meer synthpartijen en The Brahms zijn niet bang om de landing van sommige nummers langzamer in te zetten. Stadium GT, You Don’t Like Swimming en het titelnummer hebben detailtjes en lijntjes weggestopt als verrassingen voor de aandachtige luisteraar.
De liedjes Sleep, Out On Love en Done Lion zijn de directere verleidingen, die door Hibbitt’s verfrissende aanpak ook een groeiende band laat zien. De productie is vacuüm, thema’s mogen dromeriger en dat maakt MAMDD een inspirerende waas van een band die de hoekjes van hun kunnen heeft zitten uitspitten. Er sluimeren nog wat motiefjes en gitaarfrivoliteiten van de vroege singles tussen de regels door, maar in nummers als het knetterende Nights en de bitterzoete conclusie Stranger Now staat er toch echt een nieuwe band voor onze neus.
De verdomde dromen beginnen langzaam vorm aan te nemen op MAMDD. Net zo glad als plotseling ronkend en groots; plaatbreed een uiteenzetting van hoe je als band een rake doorstart maakt. (★★★★☆)
Luister van Me And My Damn Dreams:
- Sleep
- Nights
- Out On Love
- Stadium GT
