Door: Jaap Smit
Als een waakvlammetje brandde Amber Bain, a.k.a. The Japanese House, de afgelopen jaren als stil talentje in de stal van het Britse Dirty Hit. Met lichte electropop en een hang naar ijzig steriele productie bleef het de afgelopen jaren bij singletjes en EP’s. Met Good At Falling neemt Bain afstand van haar zelfverklaarde ‘vage’ EP’s en maakt ze met haar bekende ingetogenheid een verpletterend albumdebuut.
‘Subliem’ is het woord wat er het best past bij de dertien nummers die Good At Falling telt. Bain stort haar nummers over liefdesverdriet (daar verwijst het titulaire ‘Falling’ namelijk naar) in lichte electronische mallen die tot leven worden gewekt met prettige grooves die doen denken aan The Weeknd (Maybe You’re The Reason, Worms) of de opsmuk zo minimaal mogelijk houden (Lilo). Wat opvalt zijn de nagenoeg constante dubbele vocals, die door het hele album op een rare manier juist toch voor afstand zorgen. Het maakt dat Bain nooit écht breekbaar of verdrietig klinkt, terwijl de teksten daar wel naar zijn. Toch houdt die afstand een bepaald mysterie in leven, dat je niet loslaat tot het einde van het album. Zeker als het bij Enya-like intro van Marika Is Sleeping een soundtrack voor een oude Disneyfilm lijkt te willen zijn. Zeker het fantastisch bibberende melodielijntje dat volgt zorgt ervoor dat diezelfde Amber Bain binnen handbereik lijkt, om vervolgens van een afstandje weer de slowdisco-lichten aan te doen op Worms. Het bijna teasende spel van The Japanese House en de verdraaid fijne liefdesliedjes is muziek om je prima in te verliezen. Verleidingen op afstand in de meest – daar ga ik weer – sublieme zin van het woord. Voorlopig gaat deze aan kop in 2019.
Luister van Good At Falling:
- Maybe You’re The Reason
- You Seemed So Happy
- Lilo
- Marika Is Sleeping
- Worms
