Door: Jaap Smit
Met recht koekeloeren we graag bij de zuiderburen als het gaat om het ontdekken van spannende bandjes, en al een aantal jaar zijn The Sore Losers één van de aanvoerders van die lijst. Waar eerdere platen als een goddelijk grindpad wegluisterden, hebben de vier Belgen op vierde in de reeks, Gracias Senor, wel wat afslagen genomen, maar zijn ze hun neus voor soepel riffen en ontspannen rocken niet verloren.
Het venijn van Skydogs (2016) is wat verwaterd, maar dat is slechts een formaliteit die hier even genoemd moet worden. Gracias Senor blinkt in al z’n casual-ness namelijk genoeg uit. Het onophoudelijke riffen leeft nog lustig voort en de gitaartrucs op Eyes on the Prize en Get It Somehow galmen nog een tijdje prettig na in de oren. Dat er minder nadruk ligt op de teksten – waar overigens niks op aan te merken is – geeft de geliefde zessnaar het podium dat The Sore Losers ‘m graag wil bieden op deze collectie songs. Er wordt lustig gepield en geprobeerd, wat zorgt voor de luimige sixties-sounds op All In A Days Work en Denim on Denim, waarop het lijkt als de gitaren door bibberende orgeltjes gestuurd worden. Ook de beginjaren van de punk komen weinig subtiel voorbij in Anything Goes, dat zich met een paar simpele akkoorden naar de positie van plaattopper bokst. Where Are You is een gedroomd rustpunt, waar het refrein lieflijk wordt ondersteund door een passievol plukje gitaarromantiek. Het gemak waarmee The Sore Losers in tien liedjes het simpele van een soepele gitaarplaat tentoon stellen maakt dat Gracias Senor in een hele andere liga speelt dan voorgaande platen, maar vooral een verfrissende verrijking voor oeuvre is.
Luister van Gracias Senor:
- All In A Days Work
- Get It Somehow
- Where Are You
- Anything Goes
