Door: Jaap Smit
Als het niet de aardbevingen zijn die Groningen doen schudden, mag er met een beschuldigend vingertje naar View for a Day worden gewezen. De plannen zijn groots, de invloeden van anderen zijn aanwezig, maar dat de band ooit zelf op pad kan, moet mini-album Scratching the Surface bewijzen.
Met zeven nummers is het inderdaad wat vaagjes of we hier met een mager album of een bomvolle EP te maken hebben, maar het is genoeg om de ontwikkeling sinds Shortcuts Don’t Apply (2013) in kaart te brengen. De stekelige powerrock wordt op Scratching the Surface regelmatig vervangen met een kamersbrede stadionsound. Het is een bekend recept van woah-oah’s, wat gezamenlijke kreten en beproefde tempowisselingen. Toch hebben de nummers iets luchtigs (met dank aan de popstem van zanger Herman), zodat ze een Kensington-complex bespaard blijft.
Het dramatische Muse-eerbetoon Regret is zonder twijfel het meest bijzondere en intrigerende nummer op Scratching the Surface. Spelend tussen jagende opbouw en euforische refreinen is het een opvallende tussen de toegankelijke stadionrock. Het geheel draagt een positieve gedachte uit en laat zien dat de band nu op het juiste pad zit. Met zo nu en dan een ongelikte gitaarriff of een stukje kunstgalm maakt View for a Day een mini-album met ballen en gezond zelfvertrouwen.
Luister van Scratching the Surface:
- Bridges
- Regret
- Tomorrow
