Door: Jaap Smit
“And she told me that she loves a boy who knows how to sing, so I learnt how to sing..”
Het tragische verhaal van de Britse band Viola Beach maakte flink wat emoties los eerder dit jaar. Hun auto-ongeluk na een show in Noorwegen kostte de vier bandleden en hun manager het leven. Met eerbetuigingen van onder andere Coldplay en een nummer één-notering voor hun postuum uitgebrachte album (met al hun opgenomen nummers tot het ongeluk) weet de band zich alsnog op handen gedragen.
De negen nummers op dit eerste (en enige) album komen na het eerste rondje luisteren over als gezellige, zorgeloze rommelindie, maar tussen al het ruwe zijn toch wat stukjes diamant te spotten. Opener Swings And Waterslides laat de kraakheldere hitpotentie van de jonge band zien, maar Like A Fool, Go Outside en Get To Dancing laten qua stemgebruik zien dat er ook wat post-punk in Viola Beach schuil gaat. In combinatie met losse priegelrock past de band als gegoten in de Britse bandjesscène.
De sound van Viola Beach is goudeerlijk en heeft een gezond pop-appeal. Hun fascinatie met The Kooks (Drunk, Call You Up) wordt niet onder stoelen of banken gestoken, wat als gevolg heeft dat het gros van de plaat best beweeglijk is. Het zijn stuk voor stuk nummers die het waard zijn om de naam Viola Beach nog een poosje te onthouden. Het mag dan de zoveelste oerdegelijke Britse indieband zijn geweest, maar oerdegelijk waren ze.
Luister van Viola Beach:
- Swings and Waterslides
- Go Outside
- Really Wanna Call
- Boys That Sing
