Door: Jaap Smit
Met een roze megafoon kraaide Yungblud (Dominic Harrison) vorig jaar oproer in de straten van Groot-Britannië, klaar om grijpgrage overheden, Londense bouwopzieners en smeerlappen tijdens het uitgaansleven flink bij de kraag te vatten. Een rebel, een wereldverbeteraar met een donker hartje. Met zijn sensationele debuut-EP zette hij zich voorlopig muurvast in de emopop-scene, maar hij laat (helaas) z’n edgy image de koers bepalen op het nieuwe album 21st Century Liability.
Afgebeeld als een patiënt in een dwangbuis loert Yungblud je aan vanaf de cover aan en dat is ook precies wat het album je geeft. Geen gevecht met de buitenwereld meer, maar een lijst popliedjes waarin thema’s als mentale gezondheid, zelfdestructie en de dood passeren op een manier die tegen het goedkope aan ligt. En hoewel het een manier kan zijn deze zware kost bespreekbaar te maken, verliezen de continue lyrics in de lijn van ‘iedereen haat me en wil me dood hebben’ snel hun kracht.
Het tweede nummer Die For The Hype is één van de momenten waarop je je kan afvragen of Yungblud het zelf ook allemaal serieus neemt en drie nummers later is het de vraag hoe lang hij er (nogal eenzijdig) over door kan gaan. Verheerlijken doet Harrison deze problemen niet – de teksten zijn oprecht donker en depressief – maar is bijzonder snel door z’n kruit heen. Het album moet vooral de energieke liveshows vullen en dat lijkt te lukken met nummers als Machine Gun en 21st Century Liability, maar met het reggae-influenced Psychotic Kids en West Coast-hiphopperige California overspeelt Yungblud schaamteloos z’n hand – en niet alleen omdat de teksten ons dan al honderd keer om de oren zijn gevlogen.
Het contrast tussen de EP en deze plaat is zo groot dat het bijna jammer is dat er drie vroege singles (ILYWYMM, Polygraph Eyes en Anarchist) ook op 21st Century Liability staan, die eigenlijk een hoogtepunt vormen op het album, al was het maar dat er even geen ‘razorblades’, ‘brains’ en ‘medication’ in voorkomt. Yungblud’s tirade van zelfmedelijden struikelt over z’n eigen benen omdat het net zo edgy als toegankelijk wil zijn, en dat werkt maar lastig als deze thema’s je uitgangspunt zijn. Met holle, repetitieve boodschappen en een tsunami aan productiefoefjes hoef je wat ons betreft nog niet jezelf in een dwangbuis te hijsen.
Luister van 21st Century Liability:
- Medication
- Machine Gun (F*ck The NRA)
- Kill Somebody
