REVIEW: Stiv Cantarelli And The Silent Strangers – Banks Of The Lea

Share on facebook
Share on twitter
Share on reddit
Share on email

Voor wie de introductie nodig heeft; naast de authentieke pasta’s en pizza’s kunnen we in Italië ook de band Stiv Cantarelli And The Silent Strangers vinden, een blueskwartet rondom de singer-songwriter Stiv Cantarelli. Het hele uit-Italië-komen is slechts een leuk weetje, want in de uitvoering klinkt het viertal alsof ze al jaren meedraaien in de Amerikaanse blues-scene. Een hele prima bluesband dus, wat maar weer eens wordt onderstreept op het nieuwe album Banks Of The Lea.

Nu schuilt er in mij geen closet-bluesfanaat, maar de stijl van Stiv Cantarelli And The Silent Strangers (SCATSS) is er eentje die van een leek opeens een fan kan maken. Snelle, haastige rockgitaren, een beetje sax en de fijne stem van Cantarelli schitteren de hele plaat lang. Dit maakt het ook geen klassieke langzame blues; Banks Of The Lea hangt zelfs een beetje tegen felheid aan. Desondanks zijn de riffs (die in The Streets een beetje heel erg aan Status Quo doen denken) altijd wel prima, en mocht een nummer je niet bevallen is het zeker geen straf om dit als prettige ruis op de achtergrond aan te hebben.

De rode draad is de enthousiaste snelheid waarmee SCATSS zich door het album heen baant. Frenzy, Jason Hit The City en Lacalifornia klinken alsof ze een trein moeten halen maar doen dat zorgvuldig genoeg om het zelfs nog een beetje dansbaar te maken. Daarbij moet wel even gezegd worden dat Cantarelli tekstueel overal naartoe wil: in Jason Hit The City zingt hij ’take me to the barrelhouse’, waarna hij in Arrogance Blues zingt ’take me to the river’ en ’take me to the poorhouse’ zingt. Een beetje Herman van Veen’s Opzij Opzij, maar dan bluesy. De rustpuntjes die Banks Of The Lea pakt zijn dan ook stiekem wel heel lekker. Het rustige, country-like Sasha is een kort, rustig nummertje dat even een ander gezicht van de veelzijdige bluesband laat zien. Daarna is er hier en daar nog wel een adempauze te vinden, al hoewel die te snel weer overgaan in haastige bluesrock, zoals in Razor/Pistol en Soul Seller.

Al met al is Banks Of The Lea een prima sfeeralbum, die vooral met vlotte, sax-influenced blues een feestje wil creëren. Misschien had de balans tussen snelheid en rustpuntjes zoals het prachtige Sasha iets beter gekund, maar dat zijn slechts details. Italië heeft met SCATSS een zeer sterke speler in het blues-genre staan. Meraviglioso!

Luister van Banks Of The Lea:

  • The Streets
  • Jason Hit The City
  • Sasha
  • Leaving Blues

Abonneer je op de LLUID Spotify Playlist om direct te luisteren!

Of lees dit