(foto: Jaap Smit)
Hele stadions scanderen het nog wekelijks mee, maar de band erachter is de laatste tijd een klein beetje in de vergetelheid geraakt. In 2009 hadden de Schotse Fratellis een monsterhit met Chelsea Dagger, waar het refrein zich perfect leende voor het luidkeels meeschreeuwen ervan. Dat was vier jaar geleden. Ondertussen zijn we twee albums verder, waarvan de laatste (We Need Medicine) afgelopen oktober uitkwam. Op vrijdag 13 december stond het drietal in de (niet uitverkochte) Melkweg The Max, om hun aanstekelijke country/bluesrock de Amsterdamse zaal in te blazen.
Als voorprogramma weet Deaf Havana de zaal redelijk los te maken, alhoewel de serieuze poppunkband uit Engeland een rare keuze lijkt voor The Fratellis. Al snel na de handvol liedjes van Deaf Havana komt het drietal op. Voor de tour hebben ze slechts een backing pianist meegenomen. Voor de rest ziet het podium er sobertjes uit. De enige mate van versiering zijn de ledlampjes rond de bassdrum van Mince Fratelli. Met de titel We Need Medicine-Tour is in principe niets te veel gezegd; nagenoeg het hele nieuwe album wordt gespeeld, met hier en daar afgewisseld door een evergeen uit hun oeuvre. In nieuwe tracks This Old Ghost Town en Until She Saves My Soul mist het een klein beetje grootsheid in het arrangement. This Old Ghost Town kenmerkt zich namelijk door de vrolijke mariachi-band die op de CD meespeelt, maar op tour achterwege is gelaten.
Ondanks dat speelt de band zeer aanstekelijk, en laat frontman Jon Fratelli zich zien als een van de meest getalenteerde gitaristen van deze aardkloot. Terwijl liters zweet van z’n gitaarband druipen weet hij elk riedeltje en solo perfect te recreëren. De vage grijns die permanent om z’n mondhoeken zit laat zien dat het nog elke avond van de tour (die er op dat moment bijna op zit) een feestje is. Ondanks dat de bezetting geen tweede gitarist bevat, ontstaat er een ondoordringbare wall of sound, die door drummer Mince en bassist Barry dapper wordt verstevigt.
Het publiek lijkt echter nog niet het nieuwe album ingeprent te hebben, want pas halverwege de set, wanneer Henrietta wordt ingezet, stijgt er een gejuich van herkenning op. Vanaf dat moment wordt er gezellig meegehost op oud en nieuw materiaal. Titeltrack We Need Medicine vindt ook grote bijval bij het publiek, dat er steeds meer zin in krijgt. Als na Until She Saves My Soul de band het podium verlaat is het slechts een kwestie van seconden totdat de zaal luidkeels dududuh, dududuh, dududududududuh begint te roepen. En dat krijgen ze, alleen pas nadat Rock ‘N Roll Will Break Your Heart en Runaround Sue zijn gespeeld. De stadionknaller krijgt dan ook bijval die z’n weerga niet kent, en tovert The Max even om in een Wembley. Swinger Heady Tale wordt nog gretig ontvangen door het publiek, dat eigenlijk al heeft gehad waar ze stiekem voor kwamen. Maar The Fratellis laten zien dat ze naast dat ene hitje nog bakken vol kwaliteit in huis hebben, dat ze op een hele degelijke manier live ten gehore kunnen brengen.
