Door: Jaap Smit
You, Me And Everyone We Know (YMAEWK): singer-songwriting op stevige rockpoten, een stem à la Gerard Way en de brutaliteit van The All American Rejects. Het is een mix die zanger Ben Liebsch al jarenlang bij zweert en vrijuit laat spreken op de vele EP’s.
Dogged is de nieuwste EP van de (regelmatig van bezetting veranderende) band waarop Liebsch frustraties op modernpoetische wijze van zich af schrijft. Lyrics zoals “gaining weight at thirty” en “if I sit still enough maybe the bugs come eat me” lijken wat simpel, maar de context van slimme melodieën tillen het hele verhaal naar een intelligent level. Tel daar de prima punkrock bij op en je hebt een bijna verslavend concept te pakken.
Vanaf het doorstomende interlude Raise Them Bones tot het akoestische A Pleasant Bummer, het zijn de onwijs slimme zinconstructies en krachtige lyrics die zich naadloos op de (niet eens altijd spannende) muziek vastzetten. Liebsch verkoopt z’n lyrics als krachtige one-liners die in ieder nummer verweven zitten. Daarmee nemen we voor lief dat de verhalen nogal deprimerend naklinken. “I’m gonna eat my hands tonight” en “I’m doomed and blessed, I guess” zijn niet bepaald sfeerverheffend, maar geven de luisteraar een kijkje in Liebsch’ inspiratie-doolhof.
YMAEWK doet er goed aan om Dogged een EP te houden. De zeven tracks zijn intensief maar ongelooflijk bevredigend luisterwerk. Volle rock, stevige teksten en voldoende muzikale twists ’n turns om alles af te maken. Vreemd en best lekker.
Luister van Dogged:
- I Rather Be Sleeping
- Brooks Was Here
- A Pleasant Bummer
